Płyty winylowe i CD

"The best of Manfred Mann" z lat 60-tych, a więc jest i 'Do-Wah-Diddy-Diddy', i '5-4-3-2-1', a także 'Sha-la-la'... . Siedemnaści klasycznych utworów z lat 1963 -1966.

The Best of Niemen, czyli 14 przebojów Niemena z czasów, kiedy pisał piosenki. Pod Papugami, Wspomnienie, Sen o Warszawie, Dziwny jest ten świat,... Płyta winylowa, pierwsze tłoczenie z 1979 roku.

Rosyjska muzyka chóralna: trzy chóry (St Petersburg Ensemble, Sveshknikov Choir i Volga Choir) wykonują muzykę cerkiewną, ludową oraz przeboje muzyki popularnej. Kwintesencja rosyjskiej muzyki - w formie oraz w treści.

The Spencer Davies Group, legenda brytyjskiego rocka z lat 60-tych XX wieku. Czterech muzyków (Spencer Davies, Steve Winwood, Muffa Winwood, Pete York) i ich największe, pełne rockowej energii przeboje, z "Gimme Some Loviin" i "Keep on Running" na czele.

Cannonball Adderley - alto sax, Nat Adderley - cornet, Sam Jones - bass, Louis Hayes - drums, Victor Feldman - vibes and piano, with guest artist Wynton Kelly - piano. 

19 największych przebojów, które umieściliśmy w kategorii "rock", ale równie dobrze można by tę płytę postawić na półce z napisem "pop". Podobno pierwszy "dęty" zespól rockowy.

Każdy bunt i rebelia staje się w końcu klasyką (jeśli przyjąć, że wszystko, co stare, jest klasyczne). A od 1979 roku - roku wydania płyt - minęło już... prawie 40 (!) lat. Dawni buntownicy mają wnuki. Ciekawe: czy wnuki słuchają szalejących dziadków?

Pierwszy w historii charytatywny koncert rockowy, w którym wzięli udział "celbryci" rocka. Rzecz zorganizował George Harrison. 1 sierpnia 1971 roku, w nowojorskiej Medison Square Garden, wystąpili obok niego: Ringo Starr, Bob Dylan, Eric Clapton, Billy Preston, Leon Russell i zespół Badfinger. Koncert otworzyli muzycy grający klasyczną muzykę indyjską Ravi Shankar i Ali Akbar Khan. Był to koncert, który okazał siłę takich przedsięwzięć: jak powiedział Shankar "w ciągu jednego dnia cały świat usłyszał o Bangladesh". Płyty są zapisem występów na żywo, do płyt dołączony album z dziesiątkami zdjęć, całość w solidnym pudełku.

Polski zespół The Country Family nagrał w 1978 roku płytę z tradycyjnymi utworami country - wszystkie w wersji oryginalnej, chociaż zostały specjalnie zaadaptowane do potrzeb nagrania. Pod koniec gierkowskiego PRL-u muzyka, która towarzyszyła zdobywaniu Dzikiego Zachodu, zaczęła towarzyszyć oswajaniu i zmiękczaniu "dzikiego wschodu".

Płytę tworzyło trzech "dorsów" w 1971 roku: przygotowywali materiał na powrót Jim'a Morrison'a z Paryża, by wspólnie dokończyć nagrań... Jim umarł w czerwcu. Album jednak dokończono i wydano w październiku 1971 roku. Siódmy, studyjny album zespołu, te same instrumenty, ale "inne głosy"...

Szaleństwo muzyczne i obyczajowe było jak magnes (małżeństwo z nieletnią kuzynką, córką muzyka z zespołu). Im więcej norm lekceważonych tym lepiej?! "The man you love to hate" jak śpiewali inni rockendrolowcy. I prowokowali, i drażnili, zawodowo.

Trzy płyty z muzyką z trzech filmów, które w istocie były jednym filmem, tak jak muzyka na trzech różnych płytach jest ciągle tą samą muzyką.

The Kinks na żywo z 1979 roku. Jaki byłby 'hard rock' i 'punk' bez "You Really Got Me"? 

Orkiestra John'a Fox'a nagrywała w stylu typowym dla dużych orkiestr lat 70-tych i 80-tych XX wieku (smyczki, trąbki, harfy, dzwonki, chórki, itp.) własne opracowania dawnych i współczesnych przebojów. Granie, które chyba całkowicie zniknęło wraz z rozwojem instrumentów elektronicznych: jeden sprawny muzyk z keyboardem stanie dzisiaj za całą orkiestrę. Płyta ma zatem podwójny posmak autentycznego grania: nie dość, że muzykę gra cała, żywa orkiestra (a nie generuje jej jeden manipulator cyfrowej i programowanej klawiatury), to jeszcze nagranie jest analogowe.

Tytuł mówi wszystko - bluesowy hard core. Dla bardziej dociekliwych zamieszczono na okładce krótkie wyjaśnienie zasad, jakimi się kierowano przy wyborze muzyków i nagrań. Polska kopia amerykańskiego wydawnictwa. Pozycja obowiązkowa w płytotece nie tylko miłośników bluesa, ale również rocka - wszak są to korzenie muzyki młodzieżowej XX wieku. W USA wydano również książkę, która była niejako komentarzem do nagrań zamieszczonych na płycie (okładka taka, jak okładka płyty).

Płyta nagrana w Wiedniu w dwa (!) lutowe dni w 1973 roku, a wydana przez Klub Płytowy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, przy współpracy Polskich Nagrań. Polski jazz w natarciu,

Klasyka.

Henry Mancini: Peter Gunn, Moon River, Różowa Pantera, Szarada,... i jeszcze siedemnaście przebojów muzyki filmowej w wykonaniu Orkiestry Richard'a Hayman'a, które brzmią tak, jakby były zgrane z oryginalnych ścieżek dźwiękowych.

The Police - ich piąta i ostatnia, studyjna płyta nagrana w 1983 roku: "Synchronicity". Płyta CD też jest z 1983 roku, pierwsze wydanie CD, a zatem jest to nagranie AAD, czyli jest to "zdigitalizowany analog". Taka mieszanka, hybryda nagraniowa (obowiązkowa w tamtych czasach). Sama muzyka też jest mieszanką stylów i pomysłów z wyraźnym "hitowym" pragnieniem - ostatecznie to Police, czyli punk produkowany do sprzedaży masowej. Hipermarketowy bunt, rewolucja w granicach poprawności (politycznej).

Rock z 1972 roku, czyli ostre gitary i blues w roli głównej.