Płyty winylowe i CD

Nagranie wyróżnione: Un evenement Telerama i Choc Le Monde de la Musique. 

Wielką Orkiestrą Symfoniczną PR i TV w Katowicach dyryguje Jacek Kasprzyk.

Antonin Dvorak, Slavonic Dances Opp. 46 & 72. Lorin Maazel, Berliner Philharmoniker. Klasyczny utwór w klasycznym wykonaniu i w klasycznej edycji.

Czy - gdyby nie Mozart - ktoś słuchałby dzisiaj tego kompozytora? Czy został na trwałe wydobyty z zapomnienia przez film Formana, czy też ponownie odejdzie w niepamięć?

Academy of St. Martin-in-the-Fields, czyli perła klasycznego stylu nagrań, niewrażliwego na inwazję interpretacji "na instrumentach z epoki", a Christopher Hogwood posłuszny (jeszcze) batucie Neville'a Marriner'a.

Muzyka XX wieku. Muzyka czasów nieustannych rzezi, milionów mordowanych i głodzonych na rozkaz opętanych szaleńców. Jakie czasy, taka sztuka. Czy dziwne, że zachwytom melomanów przeciwstawia się głos normalnych ludzi, którzy w muzyce tej słyszą tylko hałas i chaos? Podobnie żołnierze, czekający tylko na śmierć w błotnistych i cuchnących okopach, nie są w stanie dostrzec strategicznego piękna bitwy, którym upajają się marszałkowie. XX wiek i jego muzyka, sztuka, kultura,... Cały XX wiek. Szaleństwo pozostanie szaleństwem, nawet, kiedy zostanie nazwane normą, dysharmonia pozostanie gwałtem na harmonii, nawet, gdy zostanie nazwana porządkiem.

Komeda Quintet i Astigmatic, czyli płyta zajmująca pierwsze miejsce we wszystkich ważnych polskich rankingach jazzowych. Oryginalne, pierwsze tłoczenie legendarnej płyty nagranej w grudniu 1965 roku. Jedyne w swoim rodzaju porywające brzmienie (niestety utracone we wszystkich następnych reedycjach). Absolutny rarytas. Nagranie oczywiście monofoniczne.

Charles Aznavour w swych 40 największych, "złotych" przebojach.    

Azyl P.: "Twoje życie" i "Chyba umieram" - pierwsza płyta, singiel z 1983 roku. Oba utwory autorstwa śp. Andrzeja Siewierskiego.

O muzyce zespołu na okładce płyty pisze Korneliusz Pacuda (znany jako "Pask..." , a zresztą, jak go tam kto zwał, tak go zwał, to nie należy do rzeczy), okrzyknięty "polskim papieżem muzyki country" (a jednak nie mogliśmy się powstrzymać, no, ale to już należy do rzeczy). Country znad Wisły. Skoro mamy nad Wisłą "sushi" to dlaczego ma nie być "country"? Rok wydania 1981/1982 (wtedy nie było sushi, ale wtedy nic nie było, a country, proszę, jednak tak), był to paskudny czas, kwintesencja PRL-u, więc nic dziwnego, że i country raczej w duchu "Knockin' on Heaven's Door" (zresztą cytowane w jednym utworze), niż w duchu skocznego kadryla z Lucky Lucka. 

Seria nagrań J. E. Gardinera reklamowana jest jako "muzyczna pielgrzymka". Ale, żeby nie urazić postępowego gustu współczesnego konsumenta produkcji fonograficznej, zadbano o to, by okładki doskonale kamuflowały historyczne, religijne tło całości. Zdjęcia zdobiące płyty mogłyby równie dobrze ozdobić jakiś album "z pięknymi fotografiami ze świata", czy folder biura podróży. Nic, co mogłoby naruszyć dyrektywę o laicyzacji kultury. Wydawnictwo "neutralne światopoglądowo", mistrzowskie w formie i heretyckie w treści (jakże często boski artyzm służy szatańskim ideologiom). Niezły bałagan - typowy produkt dla "elitarnych odbiorców kultury wyższej" na początku XXI wieku. Pieczętowanie tego duchowo-kulturowego Frankensteina literami SDG brzmi jak szyderstwo.

Wyjątkowe nagranie: próba odtworzenia muzyki całej mszy, tak jak mogłaby być celebrowana w kościele pod wezwaniem Świętego Tomasza w Lipsku, w 1740 roku, a więc także z udziałem chóru (wiernych) śpiewających hymny. 

Czterech klawesynistów (Zuzana Ruzickova, David Roblou, Janos Sebestyen, Giedre Luksaite-Mrozkova) i Orkiestra Kameralna Czeskiej Filharmonii (dyr. Petr Skvor) w sześciu przebojowych koncertach. Nagrania dla miłośników tradycyjnego wirtuozostwa. 

Wydawnictwo niezwykłe: Bach wykonywany tradycyjnie i w aranżacjach i opracowaniach niestandardowych. Obok wykonań Glenna Goulda na płytach znajdziemy utwór organowy grany przez orkiestrę czy klawesynowy na syntezatorze Mooga. Ciekawostka.

Wybór arii, chorałów i recytatywów z Pasji wg Św. Jana. Nagranie z 1975 roku, wydane w 1977.

Bad Company, wspomnienie po Free - angielski zespół hard rockowy i jego 11 płyta, z 1995 roku, z nowym wokalistą - Robertem Hartem.

Dwie bajki na dobranoc, każda po kilka minut, bo to jest mała płyta, czyli - jak wówczas mówiono - singiel. Pierwsza bajka to "Pechowy słoń" Marii Łastowieckiej. Tę bajkę opowiada Tadeusz Bartosik. Druga bajka, którą opowiada Wiesław Michnikowski, to "Słoniątko" Rudyard'a Kiplinga. Nagranie Teatr Polskiego Radia.

"Pierwsza na świecie płyta poświęcona przekładom piosenek Bułata Okudżawy" (tak zachwalała nagrania Agnieszka Osiecka, autorka opisu na okładce). My dodajmy: i ostatnia.

Druga płyta Basi Trzetrzelewskiej i jej największy sukces. W klasyfikacji pisma Billboard najlepsza płyta roku 1990 w gatunku "jazz współczesny". Artystka wyjątkowa również ze względów, by tak rzec, patriotycznych: zdobywając sławę na świecie zawsze znalazła sposób, by zaznaczyć swoje polskie pochodzenie. Co prawda przez wiele lat lansowano propagandowo mądrość, że "Polskość to nienormalność", ale - chwała Bogu - większość "robi swoje": przecież nie można się przejmować wszystkim, co wygadują niemieccy politycy. Płyta winylowa - polskie wydanie z 1990 roku.

Basia Trzetrzelewska na swojej czwartej płycie (wydanie, oprócz płyty CD, zawiera płytę DVD).