Książki

Ubekistan w rozkwicie, czyli w całej swojej odpychającej sowieckiej beznadziei. Zbrodnia bez kary, zło bez potępienia, kłamstwo jako prawda, dewiacja jako norma. Ale książka pierwsza klasa... oczywiście nie dla "elyt", "autorytetów moralnych" i "wielkich postaci". Wszak PRL to był taki wspaniały i idealny twór - raj stworzony przez "ludzi honoru"!  

Dla miłośników autora kolejne jego arcydzieło, dla przeciwniczek (użycie rodzaju żeńskiego nie jest przypadkowe) pisarza skandal literacki i obyczajowy.

12 tom Encyklopedii Okrętów Podwodnych. Moc informacji, zdjęć, kolorowych tablic oraz - co szczególnie wartościowe - wkładki z planami i przekrojami niemieckich łodzi podwodnych (format A1).

!3 tom Encyklopedii Okrętów Wojennych. Do książki dołączone plany (A1) okrętów podwodnych. Co w książce możemy tylko przypuszczać, bo książka firmowo zafoliowana. 

Sensacja, zagadka, tajemnica, humor, romantyzm, żywe tło, czyta się świetnie (no i piękne wydanie)... czego chcieć więcej? Aż czasem trudno uwierzyć, że książkę napisał przeszło 150 lat temu 20-letni niespokojny duch.

Walter Burkert starał się niezwykle rzetelnie, dokładnie i dogłębnie przedstawić starożytne kultury misteryjne. Drobiazgowość analizy może czasem nużyć (zwłaszcza jej dygresyjny charakter - przypisy na niektórych stronicach zajmują więcej miejsca niż tekst właściwy), ale jest to naturalny efekt uboczny zadania, jakie chciał zrealizować autor. Nakreślony obraz pogaństwa pozwala lepiej zrozumieć wyjątkowość chrześcijaństwa i słowa Chrystusa: "oto ja czynię wszystko nowe". 

Gestapo, SS... najbardziej szatańskie struktury w Imperium Zła - "tysiącletniej rzeszy". Słowo "wspomnienia" budzi takie sympatyczne skojarzenia. Może lepsze byłoby "zeznania"? Tylko ile jest prawdy we 'wspomnieniach" jednego z najważniejszych współpracowników Hitlera? 

Książka zawiera wiele informacji, opisów, zdjęć, wykresów, przekrojów autentycznych i historycznych. Została napisana przez niemieckich miłośników hitlerowskiego uzbrojenia, przeto nic dziwnego, że autorzy próbują przekonać czytelnika, że gdyby nie niemieccy konstruktorzy nie byłoby rozwoju lotnictwa odrzutowego na świecie, albo - gdyby było - narodziłoby się w "kilkadziesiąt" (!) lat po wojnie. Uniesieni tym propagandowym zapałem (jak często jedyne, w co się wierzy, to własna propaganda) z równym entuzjazmem niemieccy autorzy opisują konstrukcje udane jak i całkowite porażki, konstrukcje, które rzeczywiście powstały, jak i projekty istniejące jedynie w fantazji. Jakże genialna to nacja - szkoda tylko, że cały swój geniusz wysila by budować narzędzia wojny. No, ale jak celem jest panowanie nad światem, a rasę panów ma utrzymywać praca niewolników, to oczywiste, że ambicją i główną potrzebą jest budowanie czołgów a nie traktorów, czy komór gazowych, a nie szpitali. 

Szkot (nie Jankes) na dworze króla Ludwika XI (nie Artura). Historyczna powieść akcji z wątkiem romansowym.

Romans ze Szkocją w tle - dla miłośników (romantycznej) Szkocji.

Mądrość wyniesiona z przyspieszonych kursów "pełnej wiedzy na każdy temat w weekend" każe pojmować słowo "średniowiecze" jako synonim "ciemnoty" i "zacofania". Książka Waltera Ullmanna jest jedną z tych prac, które próbują oddać sprawiedliwość wyjątkowej epoce jaką było średniowiecze. Tytuł mówi wszystko. I zaskakuje w tej książce wszystko, nawet nakład: 20 000 (tak!) egzemplarzy!

Podtytuł: "Dzieje przyjaźni księdza Karola Wojtyły z rodziną Półtawskich". Szukanie sensu, prawdy i dobra, czyli szukanie Boga w świecie "bez Boga", tj. zniszczonym przez niemieckie bestialstwo wojny i w życiu, które doświadczyło piekła niemieckich obozów koncentracyjnych i dewastacji komunistycznej.

Raport z nieistniejącego miasta: ludność, władze, budownictwo, handel, architektura, radiostacje i rozgłośnie radiowe, kultura, teatry, nauka, prasa... No i oczywiście, jako że książkę wydano w PRL-u, komuniści, socjaliści oraz, na okrasę, wątek żydowski - teatr żydowski.

Dzieje Warszawy (taki jest też tytuł całej serii) od czasu przyłączenia Mazowsza do Korony do roku, w którym Polska utraciła niepodległość. Barwny i wielostronny obraz życia: obyczajów, gospodarki, kultury, sztuki. Stolica - której miało nie być, państwa - którego miało nie być, narodu - którego też miało nie być. Tylko dlatego, że dwa potężne, sąsiednie narody - Niemcy i Rosjanie - jedyny system, jaki uznają to despotyzm i zniewolenie. Jak zatem mogli i mogą ścierpieć naród wolność miłujący? I tylko myśl smutna: jak wielu zdrajców i lizusów polskich, gotowych dla kilku groszy i dla "europejskich urzędów" sprzedać Niemcom i Rosjanom Polskę. Targowica wiecznie żywa. I pysznią się swoją podłością, nawet, jeśli ich zdrada przynosi rzeź Pragi (dzięki czujności sowieckiego, PRL-owskiego cenzora Z-94 oszczędzono czytelnikom opisu rzezi tysięcy mieszkańców, głównie kobiet i dzieci, dokonanej przez bohaterskich żołnierzy rosyjskich pod wodzą nie mniej bohaterskiego Suworowa). Smutne losy miasta, którego okresy rozwoju i rozbudowy przytłaczane są okresami planowego niszczenia i dewastowania przez Niemców i Rosjan. Ile to już wieków trwa ta niemiecko-rosyjska współpraca, której jedynym celem jest zniszczenie Polski? 

Washington Irving, ten sam, którego nazwiskiem posługiwał się Yossarian cenzurując listy ze szpitala wojskowego (albo Irving Washington)  i jego, tj. Washingtona Irvinga, a nie Yossariana, pełne specyficznego humoru opowiadania dla dzieci (i dla młodzieży, i dla dorosłych).

Sowieckie piekło w całej swej przerażającej potocznej codzienności. W pospolitym, upaństwowionym kłamstwie i odebraniu życiu ludzkiemu całej wartości i godności, w upaństwowionej zbrodni. Państwo sowieckie to jedyny typ państwowości w dziejach, którego istotą istnienia nie była organizacja własnego narodu, ale narodu tego i narodów podbitych, wyzysk i eksterminacja. Kwintesencja socjalizmu (czy komunizmu, jakie to ma znaczenie, jak się to teraz nazwie?). "I robili wszystko, co było obrzydliwe w oczach Boga." I dalej robią - tylko już prawie na całym świecie... Dwa pytania zawsze otwarte: skąd się biorą funkcjonariusze tego typu państwowości i skąd się biorą (na całym świecie) państwa takiego miłośnicy i wyznawcy. Nic dziwnego, że Św. Augustyn ujrzał dzieje jako zmaganie dwóch państw "przeciwstawnych".

Taternictwo heroiczne i czyste: legenda. W książce "Sygnały ze skalnych ścian", "Tragedie tatrzańskie", "Skalne lato". Tatry romantyczne i tragiczne.

Zbiór cytatów z Ewangelii z komentarzami, posoborowymi w formie i "ekumenicznymi" w treści. Komentuje ksiądz, który "nie przyszedł nawracać" (jak sam pisał o sobie w znanym wierszu). Ciekawe zatem, co mówił gdy posypywał głowy wiernych popiołem w Środę Popielcową? Czy - zgodnie ze swoim przekonaniem - zastępował wezwanie do nawrócenia sugestią, by się nie nawracać? Tylko co? Żyć bez nawrócenia, ale z przekonaniem, że dzięki "miłosierdziu" sprawa jest załatwiona? A drugie popielcowe wezwanie by "wierzyć w Ewangelię" też ulegało ekumenicznej modyfikacji? Można tak przypuszczać, skoro tytuł niniejszej książki nauczanie i nakazy Zbawiciela nazywa "życzeniami Pana Jezusa". Cytaty z Ewangelii są życzeniami? No, skoro tak, to oczywiście, że polecenie Pana Naszego Jezusa Chrystusa "idźcie i nauczajcie wszystkie narody" autor pojmuje nie jako nakaz ewangelizacyjny, nie jako polecenie, by nawracać odwróconych od Boga, tylko jako życzenie... dobrej drogi, miłej wędrówki z Bogiem (s.82)! Wszak "nie przyszedł nawracać". Ekumeniczna nowomowa w służbie świętego, ale spokoju. Religia dla tych, którzy wstydzą się wiary? A przecież tu chodzi o rzecz najważniejszą: nie o uczucia i spokój, nie o poetyczne rozmarzenie, tylko o sprawy ostateczne człowieka. Czyli - jak to ujmował tradycyjny katechizm - życie, śmierć, sąd Boży i niebo, albo piekło. Chodzi o wieczność z Bogiem lub bez Boga. Czy dalej nawracanie nie ma sensu? jeśli zatem ksiądz "nie przyszedł nawracać", to po co przyszedł? O czym chce rozmawiać? O "polityce"? Co chce robić? Oglądać telewizję? Co z drugim najważniejszym przykazaniem, po miłości Boga, czyli z miłością bliźniego, czyli z troską o jego dobro, a więc z troską o zbawienie jego duszy? Ksiądz ma ważniejsze sprawy na głowie niż nawracanie i wzywanie do pokuty? Jak widać posoborowy ksiądz ma: poklepywanie po ramieniu i pocieszanie, że nie ważne, co się robi, bo i tak wszyscy jesteśmy zbawieni. "Róbta co chceta, do nieba wszyscy pójdzieta". Hulaj dusza, piekła nie ma. Tak mówił Chrystus? Czyżby nadchodził czas napisania Ewangelii na nowo, "ekumenicznie", przez "uczonych w Piśmie"? Najpierw "nowy katechizm", a że nie zgadza się on z tradycją i dwoma tysiącami lat nauki Kościoła, więc tym gorzej dla tradycji? Pycha poprzedza upadek, a srebrniki palą w kieszeni - tak, Judasz się powiesił, a nie został świętym. A nawet on mógł się nawrócić, tylko nie chciał, nie widział potrzeby. "Nie przyszedłem pana nawracać" - dlaczego?

W zbiorze nut same "nieśmiertelne przeboje": All Of You, Night And Day, In The Still Of The Night, Rosalie, True Love, Love For Sale, Begin The Beguine, It's D'Lovely, You Do Something To Me, What Is This Thing Called Love, Don't Fence Me In, Just One Of Those Things, Let's Do It. Czy trzeba czegoś więcej? Moc uciechy nawet bez klawiszy - można przecież nawet tylko nucić. I to w dwóch językach: w oryginale i w języku naszych zachodnich sąsiadów (nie są to co prawda marsze, ale cóż poradzić?).

Wenecja i Veneto jak na dłoni i bez tajemnic. Tylko ruszać w podróż.