12 prac Asterixa, kaseta VHS

Panoramiks, trafiony menhirem ciśniętym (w dobrej wierze! ile kłopotów dałoby się uniknąć, gdyby nie głupcy działający "w dobrej wierze"...) przez Obeliksa, traci zmysły. Druid popada w szaleństwo, a jego pomieszanie zmysłów pozbawia wioskę cudownego napoju, co czyni ją bezbronną. Na domiar złego do osady przybywa wróżbita, szatański oszust i manipulator, który zawładnie umysłami pozbawionych nadnaturalnej ochrony Gallów. Bardzo pouczający wątek: wróżbita, by zapanować nad mieszkańcami wioski skłóca ich i rozbudza w nich strach (wątek pouczający, bo profetyczny: rodzi bowiem u współczesnych widzów natarczywe skojarzenia z ogłoszeniem "pandemii koronawirusa" - wróżbita stosuje chwyty, którymi posługują się zarządzający pandemią). Czy Rzymianie wykorzystają sytuację i zapanują nad niezdobytą dotychczas osadą? Czy może i tym razem sprytnemu Asteriksowi uda się zapobiec katastrofie i znowu niebo nie zwali się jego rodakom na głowę?

Uwaga! Film tylko dla dorosłych! Film rysunkowy, który z każdym dniem robi się coraz bardziej niepoprawny politycznie. A już scena, w której czarne psy stają się białe! Skandal! Nie wspominając o takich drobiazgach jak małżeństwo (!), które kobieta i mężczyzna (!) zawierają w kościele: jak takie rzeczy można w ogóle pokazywać dzieciom?! Albo niedopuszczalny pomysł, by głównym bohaterem negatywnym uczynić kobietę. Na szczęście jest biała, bo inaczej... Aż strach pomyśleć! Film stygmatyzuje też złoczyńców - dwóch pomocników Creulli DeVill (w polskiej wersji: Cruelli DeMon) - przedstawiając ich w ośmieszający sposób. Pogwałcona jest też w tym wypadku zasada parytetu (chyba, że jeden z bandytów czuje się kobietą, ale z drugiej strony, czy kobieta może być złodziejem?). Jednym słowem film zdecydowanie nie nadaje się do pokazywania dzieciom - dopuszczalne jedynie seanse dla dorosłych. I tylko tych świadomych ideologicznie, którzy obejrzą film z należnym obrzydzeniem i dadzą mu należyty odpór.

Historyczny rarytas i jednocześnie ciekawostka z PRL-u: "Polak potrafi", ale w wersji prywatnej, nie państwowotwórczej. Oto jeden z przykładów (jakże licznych) jak wykorzystywano dostępne środki (państwowe) do budowania dobrobytu (osobistego). Na kasecie bowiem (na której nie ma żadnych informacji, ani kto, ani kiedy, ani gdzie ją wyprodukował) nagrany jest film w wersji, w jakiej był wyświetlany w polskich kinach w latach 60-tych XX wieku. Film Disneya jest zatem opracowany i udźwiękowiony w Studiu Opracowań Filmów w Łodzi (jedyna informacja dostępna na kasecie), czyli z dubbingiem pierwszym, innym niż ten, jaki pojawił się na oficjalnych kasetach i płytach DVD w latach 90-tych. Inni aktorzy, ale jakość ich gry doskonała, czego dowodem jest to, że późniejszy dubbing był w zasadzie naśladownictwem tego pierwszego nagrania. I choć jakość pracy polskich aktorów jest bardzo dobra, to nie można już tego powiedzieć o jakości obrazu, która odbiega zdecydowanie od standardów cyfrowych. Ale wyjątkowość kopii nie bierze się z jej jakości technicznej ale z jej wartości historycznej, z jej pierwotnej wersji dubbingowej. Prawdopodobnie na tej kasecie (ciekawe ile egzemplarzy przetrwało do naszych czasów?) zachował się jedyny zapis pierwszej polskiej, kinowej wersji językowej.

Film złożony z filmów wakacyjnych: "Deszczowe wakacje", "Grzybobranie", "Skarb", "Fałszywy dziadek", "Strzelba i wędka", "Morska przygoda", "Kłusownik". A skoro wakacje Bolka i Lolka, to wszystko dzieje się na wsi, w górach, lasach, nad morzem, rzeką, jeziorem, czasem w jakichś ruinach, grotach,... . I oczywiście w Polsce, bo PRL-owskim dzieciom wakacje zagraniczne mogły się jedynie marzyć. Ale kiedy miało się głowę pełną pomysłów, a ręce wolne od smartfonów, to wszędzie można było znaleźć przygodę. I komu to przeszkadzało? 

Jeszcze jeden post-PRLowski zabytek, który ma podwójną wartość historyczną: lokalną i globalną. Lokalna wartość zawiera się w byciu świadectwem rodzimej przedsiębiorczości. Gierkowskie, propagandowe hasło "Polak potrafi" znalazło w tym wypadku spełnienie w całkiem prywatnej produkcji VHS. Ktoś prywatnie i dla własnego zysku (nie wiadomo oczywiście kto) przegrał na VHS kinową kopię, własność całkiem państwową. Czyn niedozwolony, ale dzięki temu przestępstwu (etycznemu i prawnemu) zachowała się do naszych czasów pierwsza polska, kinowa wersja dubbingowa. Film nagrany na kasecie ma zatem wszystkie cechy filmu wyświetlanego w kinach w latach sześćdziesiątych XX wieku, a więc również wszystkie skazy, porysowania, itp. właściwe dla taśmy filmowej (co dla miłośników projekcji niecyfrowych jest atutem, a nie wadą). Pomimo pirackiej, amatorskiej w istocie produkcji jakość VHS jest zaskakująco dobra. Tak wygląda wartość historyczna lokalna. Natomiast wartość historyczna globalna zawiera się w tym, że na obu kasetach są filmy w ich pierwotnych wersjach, nie poddane różnym, późniejszym ingerencjom i przeróbkom, mającym dostosować produkcje disneyowskie do aktualnie obowiązujących wytycznych ideologicznych oraz narzucanych korporacyjnie i urzędowo nakazów poprawności politycznej. Niestety, nic nie jest doskonałe na tym świecie, a to oznacza, że kaseta z Alicją w Krainie Czarów zawiera wersję niemiecką z polskim lektorem (a ponadto gorszej jakości niż Piotruś Pan) i dlatego traktujemy tę kasetę jedynie jako dodatek, jako gratisowy bonus do dania głównego: do polskiej, kinowej, pierwszej wersji dubbingowej Piotrusia Pana. Jest jeszcze jeden prezent, świadectwo czasów, wisienka na torcie: kwitek kasowy, paragon, dowód sprzedaży obu kaset w 1993 roku za... 260 000 zł.