Rob de la Rive Box, Encyklopedia samochodów sportowych. Modele zabytkowe

Replika prawie doskonała. Komputerowe opracowanie umożliwia wykonanie makiety silnika, otwieranych drzwi, otwieranej maski silnika, otwieranych przednich szyb, kompletnego wyposażenia kabiny, ruchomego przedniego zawieszenia, obracanych kół, ruchomej tylnej klapy skrzyni ładunkowej, zapasowych części. Niby zwykły model z papieru, ale stopień szczegółowości jest taki, że niemal zdaje się, iż po zbudowaniu wystarczy nalać paliwa do baków, by silnik zadziałał.

Samochód sportowy z 1903 roku Prosper Lambert 20HP w skali 1:25. Model z makietą silnika.

Album przedstawia 45 najlepszych (według autora) sportowych samochodów świata. Przeszło 300 specjalnie do tego wydawnictwa zrobionych zdjęć, ilustracji i przekrojów.

Państwowe Wydawnictwo Naukowe wydało kompendium wiedzy o torowych wyścigach samochodowych: kierowcy, zespoły, tory wyścigowe, najsłynniejsze samochody, historia wyścigów, tabele rekordów oraz cały rozdział poświęcony Robertowi Kubicy... Czy ktoś jeszcze pamięta tego kierowcę? Jakie to pouczające: coś, co miało być zabawą i wytchnieniem od pracy (wyścigów), przez wypadek, który trwał kilka sekund, zaważyło na całym życiu, niszcząc pracę i wysiłek wielu lat i wielu ludzi. Jakie to ludzkie i powszednie: błahe igraszki, które - poprzez konsekwencje - stają się najważniejszym i często najbardziej tragicznym momentem w życiu. Wyścigi samochodowe zawsze były igraniem ze zdrowiem i życiem (też często widzów), Kubica przeżył kilka poważnych wypadków na torze. A jago karierę przerwał wypadek "w czasie wolnym".

Kierowcy: Ralf Schumacher i Giancarlo Fisichella. Grand Prix de France w Magny-Cours. 

Samochód legenda, cud techniki z lat trzydziestych XX wieku, zwycięzca ponad... tysiąca (!) wyścigów. A model godny pierwowzoru: bardzo ciekawy i efektowny. 

Dobry, piękny i słynny samochód sportowy z 1935 roku z wytwórni, która padła w 1954 na skutek "polityki podatkowej rządu francuskiego". Ech, urzędnicy i ich "organizowanie gospodarki". Jak pisze Stanisław Michalkiewicz to nie wolny rynek, ale czysty socjalizm. Urzędnicy wszak nie znają się na niczym, z wyjątkiem jednej rzeczy. Bo jakby coś potrafili, to sami prowadziliby firmy. A tak potrafią tylko jedno: są fachowcami w znajdowaniu nowych synekur, czyli coraz lepszych posadek za coraz większe pieniądze, ale za to bez żadnej odpowiedzialności za podejmowane decyzje, nawet najgłupsze i przynoszące straty lub nawet katastrofy ekonomiczne. Ile to firm zostało zarżniętych przez bezkarnych urzędników (z głupoty, ale i z zawiści, z zazdrości czy z chciwości - za brak łapówki)? Ile ludzkiego wysiłku i ciężkiej pracy zostało zmarnowanych przez urzędników, którzy po życiu pełnym szkodnictwa i bezkarności osiedli na tłustych emeryturach? Żadna gospodarka nie zniesie takiego pasożytnictwa, nawet ta współczesna, ratowana "deficytem", czyli pieniądzem drukowanym bez opamiętania. Tak twierdzi Michalkiewicz. Ciekawe, czy słyszał o samochodach Delahaye.

Główne tematy: Fiat 126p w sporcie, Lotus Excel, Renault 16, BSA M22, BMW R23, Packard Single Six 1923, Niezawodne cewki zapłonowe, Wspomaganie kierownicy w oldtimerach, Zabytkowe rajdówki na start, Sokołem w Alpy.

"Encyklopedia" na sześciu CD-ROM dla Windows 3.1 lub 3.11 oraz dla Windows 95. Zestaw tworzą: "Encyklopedia Ptaków", "Encyklopedia Przyrody", "Encyklopedia Kotów", "Encyklopedia Wszechświata", "Historia Świata" i "Jak to działa - fascynujący przewodnik po magicznym świecie urządzeń, wynalazków i odkryć" (ten ostatni tytuł jest bardzo zabawny, by nie powiedzieć, że idiotyczny: wiadomo, że wszystko teraz musi być "magiczne", ale świat wynalazków i magia? Przecież to dwie, zupełnie przeciwstawne, ba! wręcz wrogie sobie rzeczywistości. Połączyć "magię" ze światem techniki mógł tylko ktoś, kto nie rozumie podstawowych znaczeń najprostszych słów, jakiś błyskotliwy specjalista od "martekingu" - czyżby socjolog?). Zabytek dwojaki: po pierwsze dyski są świadectwem początków wirtualnej edukacji. Po drugie świadectwem, jaką niszczycielską siłą jest współczesne, "demokratyczne" państwo, które nie cofnie się przed żadnym przestępstwem (a bywa, że i zbrodnią, czego najlepszym dowodem jest bezkarność "seryjnego samobójcy") jeśli tylko ma w tym jakiś interes. Zniszczenie Optimusa nie przeszło bez echa, bo było to zniszczenie dużej firmy. Ale ile firm mniejszych, albo całkiem małych zostało zmiażdżonych przez post-PRLowskie układy i mafie urzędnicze? Jakim państwem mogłaby być Polska, gdyby nie post-PRLowski nowotwór, który od dziesięcioleci ją zżera, gdyby nie nienasycony pasożyt post-nomenklatury? Resortowa, mafijna gospodarka "wolnej Polski".