Lew Szestow, Na szalach Hioba

"Apoteoza nieoczywistości, czyli próba myślenia adogmatycznego". Filozofuje prawie o wszystkim Lew Szestow, czyli Jehuda Lejb Szwarcman, a tłumaczą z rosyjskiego Nina Karsov-Szechter i Szymon Szechter (tak, tak, stryj redaktora, co nie używa nazwiska ojca). Bóg według Szestowa to bóg ulepiony przez Tołstoja, Nietzschego, Dostojewskiego, Lutra... A wszystko wyłożone w aforystycznej formie. Według recenzji jednego z Gości Antykwariatu ta książka to egzystencjalne hamletyzowanie, czyli "słowa, słowa, słowa...". Dla wielbicieli.

Tytuł jest wspaniały: "Moralność jest dla ludzi". A dla kogo była? Dla sosen szumiących na gór szczycie? Dla "pieseczków i koteczków"? Dla "lwa ryczącego i patrzącego kogo pożreć"? Książka jest owocem "posoborowej odnowy", czyli - jak głosi podtytuł - zawarta jest w książce "etyka chrześcijańskiego personalizmu". Egzystencjalizm, personalizm i na okrasę "chrześcijaństwo". Tak rodziła się w Kościele "nowa tradycja": "stara etyka" była zła, bo "była oparta na sztywnych zasadach formalizmu i legalizmu". No to wreszcie będzie nowa, nowoczesna, i będzie dobra, bo nie będzie "oparta na sztywnych zasadach", tylko "będzie zgodna ze współczesną koncepcją człowieka jako osoby obdarzonej wolnością i godnością" (cytat sugeruje, że Bóg - dając przykazania - nie dostrzegał "wolności i godności człowieka", ale mniejsza z tym, na szczęście są na świecie nowocześni, światli filozofowie). A nie można by tak od razu: raz a dobrze, czyli w ogóle bez zasad, nawet "niesztywnych"? Po co "Nie będziesz miał...", itd. i po co "nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię", i po co "bądź miłościw mnie grzesznemu". Nowoczesnemu, wolnemu człowiekowi, niech wystarczy jedna zasada, jedno przykazanie: "róbta co chceta!". I wolność rządzi, kurde!