Hans Christian Andersen, Baśnie

Baśnie o miłości, czyli: Mała syrena, Dzielny ołowiany żołnierz, Słowik, Narzeczeni, Królowa Śniegu, Bzowa Babuleńka, Pasterka i kominiarczyk, Stary nagrobek, Pod wierzbą, Niegodna kobieta, Ib i Krystynka, Szyjka od butelki, Szlafmyca starego kawalera, Cudowna, Opowiadanie z diun, Dziewica Lodów, Syn dozorcy, Talizman, a na koniec Nota od wydawcy - kilka słów o Andersenie i jego twórczości.

Dwa tomy - w sumie 289 baśni - klasyki dziecięcej (w pierwszym tomie 89, w drugim 200). Tytuł pełny: "Baśnie domowe i dziecięce zebrane przez braci Grimm".

Same bajki. Liczone na kilogramy: pięć, co można zważyć, wystarczy mieć wolną chwilę (o wadze nie wspominając). Liczone na tomy: dziewięć, co można policzyć na palcach dwóch rąk, wystarczy mieć umiejętność liczenia (o palcach nie wspominając) . Liczonych na noce: na tysiąc i jeszcze jedną, co też można sprawdzić, no ale na to trzeba mieć prawie... trzy lata wolnych nocy! (o umiejętności czytania i liczenia nie wspominając). Książka jest zatem propozycją dla tych, którzy nie tylko lubią bajki, ale mają duuużo, bardzo dużo wolnych nocy (o umiejętności czytania i liczenia nie wspominając - czyli jednak nie dla dzieci).

Sześćdziesiąt cztery bajki w zbiorze, który na równi jest książką dla dzieci (bajki i ilustracje) jak i opracowaniem etnograficznym (wstęp i odsyłacze źródłowe). 

Tytuł z podtytułem to: "35 maja, albo jak Konrad pojechał konno do Mórz Południowych". Czyli surrealizm niemiecki dla dzieci z 1931 roku - już sam ten opis brzmi surrealistycznie. Opracowanie graficzne Bohdana Butenko również wymaga specjalnych upodobań u czytelników.

Piękne wydanie - arcydzieło sztuki wydawniczej. Wszystko jest niemal doskonałe: oprawa (oczywiście dla osób lubiących lekkie książki w miękkich okładkach tak solidnie wykończona książka może być zbyt ciężka), ilustracje (oczywiście dla osób lubiących inny styl graficzny tak plastycznie opracowana książka może być zbyt "dosadna" wizualnie), wszyta zakładka (oczywiście dla osób lubiących zaginać rogi, albo mających własną zakładkę, np. zakładkę Antykwariatu, dodatkowa tasiemka może sprawiać wrażenie nadmiaru), porządny papier (oczywiście dla osób lubiących cienkie kartki grube strony mogą sprawiać wrażenie "zlepionych")... I dogódź tu wszystkim. Tak czy inaczej: arcydzieło sztuki wydawniczej, choć oczywiście znajdą się osoby...  

Dziewięć fantastycznych, baśniowych, opowiadań ze świata melancholii i zadumy. Czy całkiem dla dzieci?

Śledztwo prowadzi Panna Marple. Cała tajemnicza historia, zbrodnia oraz rozwiązanie zagadki, wszystko dostępne jedynie dla osób czytających w języku, który przestaje być językiem europejskim. 

Autorka zatytułowała tę powieść "Dziesięciu Murzynków", ale stronnicy Murzynków uznali ten tytuł za "drastyczny" (!?), więc nowy tytuł brzmiał "Dziesięciu Małych Indian", ale na to strzelili focha stronnicy Indian i ostatecznie książkę sprzedaje się pod tytułem jak wyżej. Co będzie jak Nikt, którego wszak nie ma, ożywiony jednak Heideggerowską filozofią, poczuje się od pierwszych chwil nieistnienia dotknięty - na równi z Murzynkami i Indiankami (małymi Indianami) - i zacznie bronić się zakazami przed szarganiem? A że każdy może poczuć się dotknięty wszystkim, niedługo wszyscy nie będą mogli powiedzieć niczego nikomu o niczym...  Może to i dobrze? Ale, póki co, ten kryminał o niejasnym tytule pozostaje jednym z najlepszych kryminałów. Jak z ludźmi: jeśli zapomnimy jak się nazywał jakiś ciekawy i interesujący człowiek, czy to znaczy, że stracił swoje zalety?

Poirot w akcji we Francji, ale po angielsku. "Another perfect round of detection".

Hercules Poirot is faced with four mystifying cases - each a miniature classic of characterisation, incident and suspense: Murder in the Mews, The Incredible Theft, Dead Man's Mirror, Triangle at Rhodes.

"When it came to solving mysteries, justice was reward enough for Miss Marple."

The family solicitor turns to Hercule Poirot to unravel the mystery... 

Agatha Christie - tym razem autobiografia. Życie jak fascynująca powieść, albo tak opowiedziane. Romans, powieść obyczajowa, przygodowa, historyczna i z wyższych sfer, a dla okrasy wątki zagadkowe i sensacyjne. I zakończenie, ostatnie zdanie książki: "Dziecko mówi: Dzięki Ci, Boże, za dobrą kolację. Co tu powiedzieć, kiedy ma się siedemdziesiąt pięć lat? Dzięki Ci, Boże, za moje dobre życie, za tyle miłości, która stała się moim udziałem." Te słowa: "dzięki Ci Boże" - jak wiele dzieci w XXI wieku tak mówi po kolacji, jak wielu ludzi zbliżających się do kresu życia, patrząc na czas miniony, tak wzdycha? A na marginesie: czy bohaterowie reportaży Orwella też byli tak wdzięczni?

Bajka smograjka w doborowej obsadzie: narratorem jest Piotr Fronczewski, lisem Marian Kociniak, niedźwiedziami Kazimierz Wichniarz i Krzysztof Kowalewski, wilkiem Krzysztof Kolberger, borsukiem Maciej Damięcki, a kobietą (no proszę, nie samymi zwierzętami bajka żyje) Jolanta Zykun (prywatnie również kobieta).