Gabriele i Peter Colditz. Owoce egzotyczne. Warzywa, owoce, orzechy.

Encyklopedia wiedzy wszelkiej o świecie biologii.

Atlas najważniejszych gatunków krajowych. Piękne zdjęcia małych i bardzo małych stworzeń. Świat, na który nie zwracamy uwagi zrywając pajęczyny na spacerze w lesie czy odkurzając mieszkanie... 

Wystarczy doniczka czy skrzynka, by cieszyć się pięknymi kwiatami i roślinami. Każdy może mieć ogródek - nawet w najmniejszym mieszkaniu. Setki roślin do wyboru do koloru i moc dobrych, praktycznych rad.

Dodajmy: te pół godziny, to pół godziny dziennie. Co robi tygodniowo 3,5 godziny, miesięcznie - 15 godzin, rocznie - 182,5 godziny, a przez 50 lat - 9125 godzin, czyli 380 dób, czyli przeszło rok. No proszę: niby pół godziny, a tak naprawdę rok z hakiem - 380 dni z nocami. Tak czy inaczej, ile by nie było tych minut, godzin i lat, to z tą książką miłośnik pracy w ziemi będzie się rozkoszował każdą chwilą poświęconą swojemu hobby i pokona wszystkie przeszkody na drodze do pięknego ogrodu. Moc ważnych informacji podanych w bardzo poglądowy i przystępny sposób. Cel: domowy ogród jako "oaza dla ludzi, zwierząt i roślin", albo "naturalny, pachnący amfiteatr". Spis prac, encyklopedia praktycznych porad oraz katalog roślin. 

Informacja dla miłośników Monty Python'a: jest modrzew! (strona 170)

Wszystko o hodowaniu kaktusów w domu. Choć od wydania książki minęło przeszło pół wieku to nadal zawiera ona dużo wiedzy niezbędnej i praktycznej - zgodnie z panującymi wówczas zasadami, by książki-poradniki zawierały informacje, a ilustracje były rzeczywiście tylko ilustracją. Dla współczesnego odbiorcy przyzwyczajonego do tego, że książki się głównie ogląda, a teksty pełnią rolę jedynie podpisów mówiących o tym, co i tak widać na ilustracjach, niniejsza książka może sprawiać wrażenie "mało atrakcyjnej". Jej wartość kryje się zatem nie w jej wyglądzie, ale w jej treści, która powinna przypaść do gustu wszystkim poszukującym naturalnych metod hodowli i uprawy. Przecież książkę wydano w czasach, kiedy stosowano jedynie naturalne sposoby. Tylko czy rośliny współczesne, wszak całkiem "nienaturalnie" wyhodowane, dadzą sobie radę bez dziesiątków preparatów i substancji, którymi czarują dzisiejsze sklepy i poradniki ogrodnicze?   

"Podług starych ksiąg przez Jana Rogalę opisana" (podtytuł) i pięknie wydana. Jak destylować, jakich owoców do wyrobu wódek używać, jak wytwarzać zacier (czyli miazgę), jak fermentować (kiśnienie) i moc innych praktycznych porad, przepisów i wskazówek. Jednym słowem: do dzieła!

Podtytuł: "czyli co, jak i kiedy spożywano w czasach biblijnych, jak ucztowano." Niezwykła "książka kucharska" - Biblia jako "księga zdrowego żywienia". Teraz, kiedy każdy celebryta (lub celebrytka) musi koniecznie napisać swoją książkę kucharską warto wrócić do źródeł zdrowej prostoty, która rodzi więcej przyjemności niż najbardziej wyszukane wynalazki kulinarne. A w czasach coraz większej popularności "postu Daniela" pięknie wydana książka Barbary Szczepanowicz może być doskonałą inspiracją do tworzenia diety codziennej.

Tytuł mówi wszystko: historia, przepisy, receptury i technologia domowego wędliniarstwa. Książka z serii "Swojskie jadło", a zatem całkowite przeciwieństwo "fast-foodów" (przeciwieństwo, bo trzeba mieć dobre składniki i trzeba się narobić) i "marketów" (bo smaki wędlin opisywanych zgoła inne niż "żywności" supermarketowej). Od samego czytania rośnie apetyt, ale i tak trudno byłoby sobie dogodzić, bo po pierwsze nie ma czym, a po drugie żal za straconym rajem kulinarnym ściska gardło. Nieliczni, których nie zmiotły "przepisy unijne" i którzy ostali się jeszcze na ginącej polskiej wsi, wiedzą o czym pisze autor, pozostali mogą już tylko czytać (z coraz mniejszym zrozumieniem, bo wielu rzeczy już po prostu nie ma). Łza się w oku kręci, a kiszki marsza grają... . Książka zatem nawet niebezpieczna: budzi tęsknoty, pragnienia i pożądania, których zaspokojenie graniczy z cudem, a więc boleśnie frustrująca. Ba! Niemal prowadząca do samoudręczenia. Ale - z drugiej strony - jeśli wzbudzić w sobie wolę umartwienia, to z powodów powyższych, książka ta może być doskonałym materiałem do pokuty. Jednym słowem doskonała lektura na czas pokutny - książka... postna?!  

Poradnik w dawnym stylu: więcej do czytania, niż do oglądania. Dużo wiadomości i informacji, mniej ilustracji. Wiedza przecież jest w słowach, nie w obrazkach. Są oczywiście również tablice barwne, ale stanowią one jedynie niezbędne uzupełnienie tekstu. A wiedzy jest dużo, bo książka była przeznaczona dla osób zawodowo zbierających zioła. Wszystko, co potrzeba wiedzieć o działaniu ziół oraz o ich zbieraniu, przygotowywaniu, przechowywaniu. 

Kalendarz przyrody z 1976 roku: tak wyglądała przyroda polska pod koniec XX wieku. W zimę padał śnieg, a mróz ścinał lodem rzeki i jeziora, ba, zamarzało nawet morze! W lato..., ach, zresztą nawet jeśli było i minęło to zawsze przyjemnie jest poczytać o świecie, w którym zima była zimą, wiosna wiosną itd. Tak oto książka kiedyś przyrodnicza stała się dzisiaj sentymentalną literaturą piękną - zamiast służyć ku lepszemu poznaniu świata może służyć ku poruszeniu i wzruszeniu serca opisanym, minionym "pięknem przyrody ojczystej". 

Tytuł w zasadzie mówi wszystko - książka dla tych, którzy wolą mieć w ogródku to, po co inni muszą włóczyć się po łąkach, polach, lasach i ugorach. Jak zaplanować ogródek, jak przygotować podłoże, jak siać i sadzić, jak pielęgnować, jak chronić przed szkodnikami, jak rozmnażać, jak zbierać,... .Uwaga! Książka z 1986 roku, więc zgodna ze stanem prawnym (w zasadzie bezprawnym) gasnącego PRL-u. Według prawa obecnie obowiązującego uprawa niektórych "ziół" może być ryzykowna - jeśli mielibyśmy się przejmować "europejskimi uregulowaniami". Jakie to zioła? Cóż, niech to pozostanie intrygującą zagadką, a - po drugie - licho wie, co strzeli jutro do "najjaśniejszych głów europejskich". Może jutro przyjdzie kolej na "unormowanie dostępu" do zwykłej mięty? Może po opracowaniu normy na krzywiznę banana i zakazaniu zbierania kilku pospolitych chwastów przyjdzie pora na zakazanie wszystkiego co rośnie poza kontrolą "urzędników z Brukseli"? A zatem: do dzieła! Uprawiajmy co się da (i póki się da). Niech zakwitną "ziołami" ogródki, a nawet balkony, tarasy i parapety! Do dzieła - zioło wzywa!

Hugh Johnson podzielił się swoją wiedzą o winach świata, producentach, rocznikach. A jeśli, oprócz pragnienia, czytelnik chciałby zaspokoić głód, to w książce znajdzie też praktyczne zestawienie win i potraw. Książka mała, zawsze można mieć przy sobie - w sklepie, w restauracji, nawet u przyjaciół (ale wtedy chyba lepiej sięgać po poradnik dyskretnie). 

Docent doktor habilitowany Kazimierz Mynett napisał książkę "Kwiaty z mojego ogródka", ale oczywiście nie chodzi o ogródek Pana Docenta, ale o ogródek - a nawet ogródki - czytelników (bo nie jednego czytelnika) poradnika. A poradnik jest solidny i rzetelny. Kopalnia wiedzy oraz porad praktycznych, czyli rzecz niezbędna dla każdego miłośnika upraw przydomowych służących zaspokojeniu zmysłu estetycznego. Książka bowiem poświęcona jest głównie uprawie roślin ozdobnych. Publikacja niemal doskonała, bo i rzeczowa i praktyczna, więc nic dziwnego, że nosi ślady używania. 

Zakon Szpitalny św. Jana Bożego w walce o zdrowe ciało, bo w zdrowym ciele zdrowy duch (jak głosi popularne porzekadło, choć gwałci ono sens łacińskiego oryginału Juwenalisa, który pisząc satyrę o kulcie tężyzny fizycznej ubolewał: "o, gdybyż jeszcze w zdrowym ciele zdrowy duch" - zmieniony sens oryginału to jeszcze jeden z przykładów na siłę i wartość potocznych "mądrości"). A w książeczce? Bonifratrzy radzą co jeść i czego nie jeść by zachować zdrowie, albo jaką dietę stosować w różnych chorobach (miażdżyca, niewydolność krążenia, choroby przełyku, nadkwasota, nieżyt żołądka, choroby wrzodowe, zaburzenia czynności jelit, kamice, choroby tarczycy, trzustki, wątroby). A skoro rzeczy zakazane w jednej chorobie są dozwolone w innej, stąd wniosek, że roztropnie i odpowiednio żonglując chorobami możemy jeść wszystko.

"Mały doktor" nosi podtytuł: "Zbiór użytecznych rad zaczerpniętych z ludowej medycyny szwajcarskiej". Autor, A. Vogel, nie ujawnia w książce swojego imienia i nie ma już literek "dr" przed nazwiskiem, bo sądownie został zmuszony do nie posługiwania się tytułem "doktor" w publikacjach o zdrowiu. Szwajcarski celebryta zdrowotny, guru echinacei, na której zrobił majątek, świadek Jehowy, wyznawca religii "zdrowego życia zgodnego z naturą", czyli... . Właśnie, czyli jakiego?, A, to już trzeba samemu przeczytać. No i uwierzyć. Choć z tym łatwiej niż z czytaniem.