Encyklopedia Odkrycia młodych Larousse Gallimard

Od "absolutyzm" do "żydzi". Jak każda książka z tej serii: niezbędna w szkole, przydatna w życiu.

Jak to encyklopedia: wszystko (lub prawie wszystko) co można (lub co trzeba) wiedzieć o fizyce.

Sprzedajemy (i to za grosze) razem, w komplecie, Larousse'a Największe sekrety historii i Encyklopedię Powszechną PWN, bo oba wydawnictwa są siebie warte (choć dzieli je przepaść edytorska). Encyklopedia - jedno z najbardziej zakłamanych zjawisk kulturowych. Przedstawiana i lansowana jako czyste świadectwo prawdy obiektywnej i produkt oświeconego rozumu, a w istocie jest jednym z najważniejszych "narzędzi na froncie walki ideologicznej" (co oficjalnie przyznano już na starcie, we Francji oświeceniowej, nie tylko w Rosji Sowieckiej, czy w PRL-u). Ideologia decyduje o doborze i selekcji tematów, o treści i objętości haseł, o języku przekazu i o ocenach. Podstęp polega na tym, że zawarte w encyklopedii prawdziwe i istotne informacje służą budowie przekonania, że w encyklopedii wszystkie informacje są prawdziwe, a każda ocena zawarta w encyklopedii jest absolutna. Encyklopedia mówi: jeśli czegoś nie ma w encyklopedii, tzn, że to coś nie istnieje lub, ze nie warto o tym wspominać. Encyklopedia to nie wiedza, to światopogląd. Światopogląd, którego jednym z filarów jest antychrześcijaństwo. Autorów PRL-owskiej Encyklopedii Powszechnej i autorów Larousse'a łączy staranie, by tak przedstawić świat człowieka, by nie było w nim miejsca dla Boga, by wiarę w Boga uznać za przejściowy błąd historii, potknięcie w dziarskim marszu po szerokim szlaku postępu (przenikliwy autor Larousse'a nawet głęboką modlitwę sprowadził do... "ekstazy erotycznej", jak w tym dowcipie, w którym bohaterowi wszystko kojarzyło się z d... ). Encyklopedia PRL-owska i francuska chcą być pismem świętym wiary w cokolwiek, byle nie w Boga. A zatem, paradoksalnie, by móc korzystać z encyklopedii świadomie, z zawartych w niej licznych prawdziwych i obiektywnych informacji, trzeba najpierw wiedzę posiąść. Trzeba wiedzę mieć, ale nie można wiedzieć wszystkiego, zatem jak dostrzec i pominąć "smrodek dydaktyczny", fałsze, przeinaczenia, manipulacje, kłamstwa i głupotę? Lektura encyklopedii jako zwieńczenie, a nie jako start edukacji? Paradoks, czyli kultura popularna.

Rodzice, którzy byli niezadowoleni ze sposobu, w jaki szkoła naucza ich dzieci, postanowili wziąć sprawę z swoje ręce i założyli coś na kształt prywatnej szkoły. Był rok 1907. Chcieli uczyć dzieci tak, by podziwiały, rozumiały i doświadczały. Sprawa wydawała się prosta, bo rodzicami - nauczycielami byli wybitni naukowcy. Jedną z "nauczycielek" była Maria Skłodowska-Curie. Szkołę nazwano "Spółdzielnią" i ... no właśnie. Trwała około roku, po czym dzieci odesłano z powrotem do tradycyjnej szkoły. Okazało się, że rodzice-geniusze nie mają czasu, ani możliwości, by do swoich obowiązków dołączyć jeszcze jeden, nawet tak sensowny. I to jest siła szkoły: nikt jej nie lubi (ani rodzice, ani dzieci) i stwarza problemy, ale dzieci bez szkoły są jeszcze większym problemem, nawet dla profesorów.

Książka to zapiski jednej z uczennic z lekcji fizyki (10 lekcji) - zajęć prowadzonych przez Noblistkę. Zwracamy uwagę na wspaniały charakter pisma uczennicy (w książce reprodukcje jej notatek i rysunków). Tak pisano w czasach, kiedy nie było mowy o dysleksji, dysgrafii i innych "dys-". Zamiast nich była kaligrafia, a dziecko miało się po prostu nauczyć ładnie pisać. I proszę - dzieci się uczyły!

Książka bardzo interesująca z różnych powodów. I jako świadectwo historyczne, ale i jako doświadczenie pedagogiczne oraz edukacyjne: doskonały materiał dla chcących nauczyć dzieci fizyki w niezwykły, wciągający sposób.

Wielka Encyklopedia Lotnictwa - jak pisze wydawca: "najbardziej kompletny zbiór danych z dziedziny awiacji". I rzeczywiście, dzieło przytłacza nie tylko wielkością materiałów wydrukowanych, ale również ilością współtworzących Encyklopedię filmów DVD. Sto czternaście zeszytów (zapełniających cztery segregatory) i tyle samo płyt DVD! Jest co czytać (kopalnia informacji historycznych i danych technicznych) i oglądać na papierze (ogromna ilość ilustracji: zdjęć, przekrojów, schematów malowania, planów...) oraz na ekranie (114 płyt DVD z filmami dokumentalnymi i historycznymi, często publikowanymi tylko w tym wydawnictwie). Na całą Encyklopedię trzeba mieć albo porządne półki, albo wytrzymałą szafkę: filmy i segregatory zajmują około dwóch (!) metrów i ważą kilka kilogramów. Zeszyty z filmami wydawano przez kilka lat. W każdym zeszycie były karty z różnych działów Encyklopedii do samodzielnego podzielenia na tematy i do samodzielnego umieszczenia - zgodnego z tymi tematami - w segregatorach. My ich jeszcze nie podzieliliśmy: lektura i praca na długi czas. Miłośnik lotnictwa będzie miał co robić przez lata: czytanie, segregowanie tematyczne materiałów, oglądanie filmów DVD. Rzeczywiście wielka encyklopedia.

Książkowe wydanie przeznaczonego dla dzieci i młodzieży telewizyjnego serialu "Było sobie życie". Osiemnaście tomów, które wydawano pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku (co dwa tygodnie jeden tom: zapowiadano, że wydanych zostanie trzydzieści tomów, a może nawet pięćdziesiąt!). Do książek dodawano części, z których można było złożyć prosty model szkieletu wraz z podstawowymi organami wewnętrznymi. Niestety, do naszych czasów dotrwały tylko książki, ale za to w doskonałym stanie: są jak nowe (zresztą modelu nie ma co specjalnie żałować, bo był mały, był strasznie schematyczny i z lichego plastiku, więc w zasadzie nie trzymał się kupy). Tematami poszczególnych tomów są: Mięśnie (1), Skóra (2), Oddychanie (3), Odżywianie (4), Trawienie (5), Krew (6), Serce (7), Mózg (8), Szkielet (9), Wątroba (10), Szpik kostny (11), Nerki (12), Ucho (13), Nos i język (14), Oczy (15), Zęby (16), Skąd się wzięło życie (17), Komórki żywych organizmów (18). Każdy tom zawiera popularnie zredagowane informacje, dużo ilustracji i kończy się zaleceniami higieniczno-zdrowotnymi oraz słowniczkiem użytych w książce terminów.