Charles Dickens, The Pickwick Papers, kaseta VHS

Wydawca zamieścił na okładce uwagę: "W tej książce znajdziecie nie dokończoną powieść Dickensa "Tajemnica Edwina Drooda". Tak wspomina o tej książce Paul Johnson, pisząc o wyczerpaniu twórczym artystów: "Podejrzewam, że spotkało to i Dickensa, kiedy zaczął zbliżać się do sześćdziesiątki, i właśnie dlatego zaczął wygłaszać odczyty o swoich książkach, zamiast pisać nowe. Odczyty nie wymagały odwagi intelektualnej - stanowiły raczej wyzwanie fizyczne. Próba napisania 'Mystery of Edwin Brood' była ostatnim, desperackim wysiłkiem odzyskania pierwotnej śmiałości, ale Dickens zmarł przed ukończeniem tej powieści" ("Twórcy"). Współautorzy po dziesiątkach lat próbują ożywić co zamarło wykorzystując do reanimacji najsłynniejszych detektywów z literatury.

Oliver Twist z serii Illustrated Classic Editions, serii powieści specjalnie zaadaptowanych dla młodych czytelników, czy dla uczących się języka. Tekst i ilustracje - po równo.

Opowieść z czasów kiedy uważano, że brak połączenia z Europą (np. na skutek burzy na "Kanale Angielskim") oznacza, że Kontynent jest odcięty. Teraz, kiedy umysły współczesnych Brytyjczyków zaprząta "brexit", mówi się o odcięciu Brytanii od Europy. Wszystko już jest na opak. Pickwick wędrujący po współczesnej Anglii? Po Londynie, z burmistrzem muzułmaninem? A może wyjący na koncercie "kapeli" grającej death metal? A może wiwatujący na "paradzie równości"? A może zamawiający do domu "zdrową żywność"? A może tępiący ironię jako "mowę nienawiści", która "stygmatyzuje" i "wyklucza"? A może prowadzący w szkole prezentację naciągania prezerwatywy na banana i przekonujący dzieci o dobrodziejstwach masturbacji? A może... . This is the world we live in.

Uwaga! Film tylko dla dorosłych! Film rysunkowy, który z każdym dniem robi się coraz bardziej niepoprawny politycznie. A już scena, w której czarne psy stają się białe! Skandal! Nie wspominając o takich drobiazgach jak małżeństwo (!), które kobieta i mężczyzna (!) zawierają w kościele: jak takie rzeczy można w ogóle pokazywać dzieciom?! Albo niedopuszczalny pomysł, by głównym bohaterem negatywnym uczynić kobietę. Na szczęście jest biała, bo inaczej... Aż strach pomyśleć! Film stygmatyzuje też złoczyńców - dwóch pomocników Creulli DeVill (w polskiej wersji: Cruelli DeMon) - przedstawiając ich w ośmieszający sposób. Pogwałcona jest też w tym wypadku zasada parytetu (chyba, że jeden z bandytów czuje się kobietą, ale z drugiej strony, czy kobieta może być złodziejem?). Jednym słowem film zdecydowanie nie nadaje się do pokazywania dzieciom - dopuszczalne jedynie seanse dla dorosłych. I tylko tych świadomych ideologicznie, którzy obejrzą film z należnym obrzydzeniem i dadzą mu należyty odpór.

Porwanie (czyli toynapping).

"Wydanie nowe" - jak napisano - czyli pierwsze w PRL-u. Poprawiony i uzupełniony przedwojenny, klasyczny przekład Włodzimierza Górskiego.

Świadectwo przedsiębiorczości w gasnącym PRL-u. Pinocchio w wersji oryginalnej (skopiowany amerykański film VHS), ale z polskim lektorem.

Film, który nominowano do nagród prestiżowych (Oscar, Złoty Glob) jak i do - niemniej słynnych, ale za to bardziej autentycznych - "anty-nagród" (Zgniłe Pomidory, Złote Maliny). Do kasety dołączone naklejki, które są główną atrakcją wydawnictwa, ale za nie nie przyznaje się nagród.

Film złożony z filmów wakacyjnych: "Deszczowe wakacje", "Grzybobranie", "Skarb", "Fałszywy dziadek", "Strzelba i wędka", "Morska przygoda", "Kłusownik". A skoro wakacje Bolka i Lolka, to wszystko dzieje się na wsi, w górach, lasach, nad morzem, rzeką, jeziorem, czasem w jakichś ruinach, grotach,... . I oczywiście w Polsce, bo PRL-owskim dzieciom wakacje zagraniczne mogły się jedynie marzyć. Ale kiedy miało się głowę pełną pomysłów, a ręce wolne od smartfonów, to wszędzie można było znaleźć przygodę. I komu to przeszkadzało? 

Jeszcze jeden post-PRLowski zabytek, który ma podwójną wartość historyczną: lokalną i globalną. Lokalna wartość zawiera się w byciu świadectwem rodzimej przedsiębiorczości. Gierkowskie, propagandowe hasło "Polak potrafi" znalazło w tym wypadku spełnienie w całkiem prywatnej produkcji VHS. Ktoś prywatnie i dla własnego zysku (nie wiadomo oczywiście kto) przegrał na VHS kinową kopię, własność całkiem państwową. Czyn niedozwolony, ale dzięki temu przestępstwu (etycznemu i prawnemu) zachowała się do naszych czasów pierwsza polska, kinowa wersja dubbingowa. Film nagrany na kasecie ma zatem wszystkie cechy filmu wyświetlanego w kinach w latach sześćdziesiątych XX wieku, a więc również wszystkie skazy, porysowania, itp. właściwe dla taśmy filmowej (co dla miłośników projekcji niecyfrowych jest atutem, a nie wadą). Pomimo pirackiej, amatorskiej w istocie produkcji jakość VHS jest zaskakująco dobra. Tak wygląda wartość historyczna lokalna. Natomiast wartość historyczna globalna zawiera się w tym, że na obu kasetach są filmy w ich pierwotnych wersjach, nie poddane różnym, późniejszym ingerencjom i przeróbkom, mającym dostosować produkcje disneyowskie do aktualnie obowiązujących wytycznych ideologicznych oraz narzucanych korporacyjnie i urzędowo nakazów poprawności politycznej. Niestety, nic nie jest doskonałe na tym świecie, a to oznacza, że kaseta z Alicją w Krainie Czarów zawiera wersję niemiecką z polskim lektorem (a ponadto gorszej jakości niż Piotruś Pan) i dlatego traktujemy tę kasetę jedynie jako dodatek, jako gratisowy bonus do dania głównego: do polskiej, kinowej, pierwszej wersji dubbingowej Piotrusia Pana. Jest jeszcze jeden prezent, świadectwo czasów, wisienka na torcie: kwitek kasowy, paragon, dowód sprzedaży obu kaset w 1993 roku za... 260 000 zł.