Bach, The Greatest Hits Album, 2 płyty winylowe

Arcydzieło w nutach.

Inna - niż Alberta Schweitzera - próba opisania kompozytora i jego dzieła. 

Nuty czterech suit orkiestrowych BWV 1066-1069 (w oryginale francuski tytuł Ouvertures) Jana Sebastiana Bacha.

Tom I: BWV 846 - 869, tom II: BWV 870 - 893. Jedno z najwspanialszych dzieł muzyki w poręcznym wydaniu (zawsze można mieć przy sobie, kiedy zajdzie taka potrzeba). Aż trudno uwierzyć jaka moc jest ukryta w tych drobnych, czarnych "kropkach i kreskach". Tyle osób szuka czegoś niezwykłego w życiu: a to chyba jeden z największych cudów: muzyka. I to właśnie Ta muzyka - muzyka, którą można usłyszeć dzięki owym niepozornym "kropkom i kreskom". A tak naprawdę dzięki Bogu i Bachowi, który usłyszał ją pierwszy.

Wyciąg fortepianowy wraz z transkrypcją na skrzypce lub altówkę.

Arcydzieło, które jest przebojem muzyki klasycznej - dzięki temu opracowaniu może trafić pod (muzykujące) strzechy.

Wyjątkowe nagranie: próba odtworzenia muzyki całej mszy, tak jak mogłaby być celebrowana w kościele pod wezwaniem Świętego Tomasza w Lipsku, w 1740 roku, a więc także z udziałem chóru (wiernych) śpiewających hymny. 

Uczta dla miłośników muzyki barokowej. Oprócz kompozycji Cristofaro Caresana kompozycje Orazio Giaccio i Bernardo Storace w fenomenalnym nagraniu Capppella Della Pieta De'Turchini. Płyta nagradzana.

"La purpura de la rosa" - biały kruk hiszpańskiej muzyki barokowej, a jednocześnie muzyki z "Nowego Świata", bo jest to pierwsza opera z Ameryki Południowej. Libretto Pedro Calderon de la Barca (szaleństwo fantazji i poezji hiszpańskiego baroku), muzyka Tomas de Torrejon de la Velasco (nieprawdopodobne połączenie dwóch światów muzycznych: hiszpańskiego i południowoamerykańskiego). Nagrania dokonano wykorzystując rękopis z 1701 roku przechowywany w Peruwiańskiej Bibliotece Narodowej w Limie. Na pierwszej płycie nagrano "Miłość Venus i Adonisa", na płycie drugiej "Zemstę Marsa". Skarb dla miłośników muzycznego baroku.

Academy of St. Martin-in-the-Fields, czyli perła klasycznego stylu nagrań, niewrażliwego na inwazję interpretacji "na instrumentach z epoki", a Christopher Hogwood posłuszny (jeszcze) batucie Neville'a Marriner'a.

Nagrania z XIV Festiwalu, z 1979 roku i z XV Festiwalu, z 1980 roku. Jak zawsze "wielkie materii pomieszanie", od muzyki dawnej do muzyki współczesnej. Wszystkie nagrania są wyjątkowe, ale jedno szczególnie zwraca uwagę, bo budzi emocje nie tylko estetyczne. Jest to Arnolda Schonberga "Ocalały z Warszawy" (z recytacją Aleksandra Bardiniego). Utwór, który coraz mocniej próbuje się ideologicznie interpretować według aksjomatów narzucanych przez "przedsiębiorstwo holocaust". Cóż, pieniądz rządzi, nawet w takich błahostkach jak krytyka muzyczna.

Colin Tilney, autorytet w dziedzinie muzyki dawnej wykonywanej na instrumentach z epoki, nagrał każdą płytę na innym, muzealnym klawesynie: na instrumencie zbudowanym przez Johanna Christopha Fleichera (Hamburg 1710, Muzeum Instrumentów Muzycznych w Berlinie) i na instrumencie Christiana Zella (Hamburg 1728, Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Hamburgu). Oba instrumenty sfotografowane na okładkach. W roku nagrywania, w 1973 roku, była to rewelacja muzyczna. Czas płynie i ówczesna rewolucyjna interpretacja, wykonanie oraz nagranie stały się jeszcze jedną klasyczną pozycją w nieskończonej liczbie płyt z muzyką Handla. 

Płyta, która wygrałaby chyba konkurs na najdłuższy tytuł. Całkowite muzyczne szaleństwo i poplątanie z pomieszaniem: raz na ludowo, raz na klasycznie. Muzyczny galimatias dla miłośników dziwnych nagrań.