Andrzej Zborski, Tomasz Markiewicz. Między Bagatelą a Zgodą...

Wydawnictwo z serii "Warszawa wielkomiejska". Oprócz prawie 200 (!) zdjęć i ilustracji publikacja zawiera następujące rozdziały: Krzysztof Tyszkiewicz - Współczesny wizerunek dawnej legendy, Jarosław Zieliński - Handlowe serce Warszawy, Zanim powstał Pasaż Simonsa, Pasaż Simonsa w latach 1900 - 1939, Zmiany oblicza miasta wokół Pasażu Simonsa, Zagłada w trzech aktach 1939 - 1945, Po wojnie, Grzegorz Hanula - Akcja pod Arsenałem, Sierpniowe dni, Marek Czuba - Ludzie Powstania, 

Wybrane 23 kamienice, które przetrwały czasy nienawiści. Nienawiści do Warszawy niemców, sowietów, ich polskich pomagierów. Czy przetrwają czasy miłości? Miłości władz miasta do pieniądza? I czy kiedyś powrócą czasy miłości władz miasta do Warszawy? Wzruszający album.    

Przeszło 1000 stron, prawie 3 kg wagi - jednym słowem prawie wszystko, co można wiedzieć o Warszawie (lub co można było wiedzieć w roku wydania, tj. w 1994 roku). Historia, życie, obyczaje, gospodarka, ludzie, czas zwykły i czas świąteczny - portret miasta, które po przeszło wieku okupacji rosyjskiej i po 20 latach wolności miało zniknąć z mapy świata. Portret miasta, którego - jak postanowili Niemcy i co starali się dokonać - miało nie być. Na każdej stronie świadectwo woli i siły życia Warszawy, ale również świadectwo przelanej krwi i nigdy nie zadośćuczynionej niemieckiej, jedynej w dziejach nowożytnych zbrodni. Jedyne miasto, które Niemcy chcieli znieść z powierzchni Ziemi, a jego mieszkańców wszystkich wymordować. Tak rozkazał wódz Niemiec (tę zbrodnię Niemcy popełniali ze zwykłą dla tego państwa patologiczną metodycznością i skrupulatnością - na co mieli zresztą ciche przyzwolenie sowietów). Nic dziwnego zatem, że nie można w Warszawie uczynić niczego, co nie przywoływałoby koszmaru II wojny i powojennych rządów sowieckich. Warszawa - miasto, którego pamięć jest jego siłą.

Fenomenalne książki (pierwsza to materiały z burzliwej i emocjonującej sesji naukowej, druga to ilustracje) o mieście, którego miało nie być. Unicestwienie Warszawy zdaje się być głównym celem strategicznym i jedynym staraniem historycznym naszych umiłowanych sąsiadów. "Pończoszników wyjących do księżyca swoje psalmy" (jak Zagłoba zwał nienasyconych w rabunku i okrucieństwie Szwedów), "azjatyckiej, zbydlęconej dziczy" (by zacytować Witkacego), czy "aryjskiej rasy nadludzi" (a to wymyślił sobie ten..., no..., taki kapral "w ząbek czesany", jak go z kolei zwał Grzesiuk - jakby ktoś nie wiedział).