Aleksander Dumas, Czarny tulipan

Dumas, czyli tradycyjny zestaw: płaszcz, szpada, miłość i tak dalej. Jako gratis słynni artyści i awanturnicy z XVI wieku. Czyli wszystko, czego potrzeba dorastającej młodzieży.

Mamy wydanie eleganckie, w skórze, a to jest wydanie kieszonkowe. Pierwsze do biblioteki, do lektury w fotelu, drugie do podróży, do lektury w tramwaju, pociągu. Zresztą wybór środka komunikacji pozostawiamy Szczęśliwemu Nabywcy.

Rewolucja francuska, czyli jak uratować królową, albo tarapaty i przygody z tryumfującą gilotyną w tle. Znajomemu Antykwariatu bardzo podobał się fragment, w którym rewolucjoniści ogłaszają, że Boga, którego rzecz jasna nie ma, zastąpi Bogini Rozumu, która jest. I co za zaskoczenie! Zostaje nią nie jakaś abstrakcyjna postać, ale całkiem namacalna i realna aktorka - kochanka jednego z rewolucjonistów, żywotnie zainteresowanych promocją nałożnicy. Zgoła nie rozum decydował o ubóstwieniu Bogini Rozumu. Zabawny paradoks! Gdyby nie fakt, że za całą zakłamaną zabawę w "wyzwolenie człowieka z okowów" płaciły niezliczone tysiące niewinnych, zwykłych ludzi, najbardziej prawdziwym cierpieniem. Gilotyna - jak przystało na państwo wyznawców "Rozumu" - staje się głównym i podstawowym narzędziem krzewienia ich nowej religii. Morderstwo niewinnych - głównym rytuałem nowej religii wielbicieli "Rozumu". Rozum bogiem. I to bogiem łaknącym krwi. Czyj rozum? Jaki rozum? Jeśli nie kogoś konkretnego, to rozum abstrakcyjny. A zatem zastępuje się Boga, który jest Miłością, wymyślonym bogiem, który jest "Rozumem". Przeciwstawia się Miłości, która nie wyklucza rozumu, rozum, który wyklucza miłość. To gdzie tu rozum?!

Aleksander Dumas i spisany przez niego pełny żywot d'Artagnana: od wywołującego zamieszanie pojawienia się młodzieńca na budzącym rozbawienie i zdziwienie wierzchowcu, aż po chwalebną śmierć po życiu wypełnionym walką i służbą, czyli 'Trzej muszkieterowie', 'W dwadzieścia lat później' i 'Wicehrabia de Bragelonne'. W tle nie mniej słynni przyjaciele, dwóch nominalnych królów Francji (w tym jeden zdublowany) i dwóch faktycznych władców, intrygi, pościgi, pojedynki, amory, odwaga, brawura, honor,... zresztą, co tu pisać, kiedy wszystko wiadomo.

Multikulti realnego socjalizmu: książka po francusku, wydana przez sowietów, sprzedawana w PRL-u.

Klub Dumas, albo - w ekranizacji Polańskiego - Dziewiąte wrota. Kryminał, sensacja, zagadka, mistyka, okultyzm, czary-mary i to wszystko na zaledwie czterystu pięćdziesięciu stronach.

Zanim pojawiło się kino akcji była literatura akcji, czyli literatura płaszcza i szpady w beztroskim wykonaniu mistrza piętrzenia naiwnych i lekkich absurdów na tle niby-historycznym. I tak, jak z kinem akcji: twórczość uznawana przez krytyków za błahą, przez odbiorców przyjmowana jest z radością, bo dla czystej i "co z tego, że pustej" rozrywki jest tworzona. Alexandre Dumas, syn generała i czarnej niewolnicy, stworzył dominującą i potocznie obowiązującą wizję francuskiej historii. Mistrz gatunku - "literatury akcji" - w akcji:) W tej odsłonie wiek XVIII i perypetie przystojnego, naiwnego, ale krewkiego i dumnego młodego szlachcica (obowiązkowo prowincjusza z apetytem na podbój świata), czyli idealnego bohatera do scen miłosnych, do gonitw i do bitki. Wydanie ilustrowane reprodukcjami z wydania paryskiego z 1854 roku.

Życie utkane z intryg, bijatyk, zbrodni, zdrady, podstępu - jednym słowem idealna lektura dla współczesnego młodego człowieka. Niestety, jest jeden warunek: musi umieć czytać (warunek dodatkowy: ze zrozumieniem). Wydanie bez ironicznej "Przedmowy" autora. Ciekawe dlaczego w niektórych wydaniach jest ona pomijana, choć jest w niej "wyłożone, że bohaterowie historii, jaką będziemy mieli zaszczyt czytelnikom opowiedzieć, mimo swych nazwisk kończących się na os i is, zgoła nie są postaciami mitologicznymi." 

"Trzej muszkieterowie" i "Czterej muszkieterowie" to dwa filmy nakręcone na podstawie jednej książki - pierwszego tomu dumasowskiej trylogii (w obu filmach wykorzystano bowiem wątki tylko z "Trzech muszkieterów", nawet bez nawiązań do "W dwadzieścia lat później" czy "Wicehrabiego de Bragelonne"). Jak się wówczas mówiło była to "superprodukcja". Największe gwiazdy kina lat siedemdziesiątych w wyjątkowej ekranizacji. Film płaszcza i szpady i jednocześnie film akcji oraz komedia. Aż trudno uwierzyć, ale reżyserowi (Richard Lester) udała się taka kombinacja. Trochę jak z czterema przyjaciółmi-awanturnikami: bufon - łowca posagów (Portos), alkoholik pogrążony w rozczulaniu się nad sobą (Atos), uwodziciel, utrzymanek, karierowicz i bigot (Aramis - obsadzenie w tej roli Richarda Chamberlaina było dodatkowym, szyderczym pomysłem) i bezmyślny, zapalczywy chuligan (d'Artagnan). Każdy z nich oddzielnie to typ co najmniej odrażający, wszyscy razem to paczka, gdzie wady stają się zaletami. Głównie dlatego, że są przyjaciółmi, wiec dla dobra pozostałych, właśnie w imię przyjaźni, gotowi są do osobistego heroizmu, czyli do służenia innym, a nie swoim impulsom i podnietom. Przyjaźń (jeden z czterech rodzajów miłości - "już starożytni Grecy": filia, agape, caritas, eros), w dobie prymitywnego sprowadzenia wszystkich więzi do poziomu genitaliów stała się stanem ducha niezrozumiałym dla XXI wieku (tak, mężczyźni byli przyjaciółmi, kochali się, nie będąc kochankami - tak było).©®Antykwariat Domowy™