VHS

Nieprawdopodobne pomieszanie gatunków i stylów, trzy w jednym: western, który jest wojenną komedią. Jakby tego było mało, to bohaterowie - mimo, że rzecz się dzieje w 1945 roku - są jak najbardziej współczesnymi Amerykanami (jest nawet hipis - "Szajba"!). Film całkowicie niezgodny z wymogami politycznej poprawności: wszyscy aktorzy (same gwiazdy kina lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku) są białymi mężczyznami (w filmie nie występuje ani jedna kobieta!), którzy zachowują się i działają tak, jak na prawdziwych mężczyzn przystało. Całość w rytm rewelacyjnej muzyki, którą napisał Lalo Schifrin. Jednym słowem arcydzieło czystej rozrywki (poziom nieosiągalny dla współczesnych "filmowców - funkcjonariuszy frontu walki ideologicznej" spod znaku sześciokolorowej flagi i pięćdziesięciu siedmiu, czy ilu tam sobie wymyślą, płci).

Bond, wcielenie numer cztery. Wcielenie krótkie, bo zaledwie na dwa filmy. Ale sytuację miał ciężką, jedyną w swoim rodzaju, bez precedensu. Bond, James Bond IV musiał konkurować bowiem z przeciwnikiem, który bezpardonowo wtargnął na jego teren: sale kinowe, odtwarzacze i internet zawojował inny awanturnik - Indiana Jones. W walce o serca widzów Bond spotkał przeciwnika godnego siebie.

Pierwsza część wydawnictwa "Złota Kolekcja James Bond 007". Zestaw obejmuje siedem pierwszych filmów. Bond I, II, III, IV, V i VII, czyli Sean Connery oraz Bond VI, czyli George Lazenby, bohater jednorazowy, co się wciął między wódkę i zakąskę. Connery to protoplasta, dla miłośników serii ideał i wzór absolutny, do którego przystawiano wszystkich pozostałych Bondów, ale tylko po to, by sprawdzić jak bardzo odstają od matrycy. Utarło się bowiem, że Connery jest stemplem doskonałym, więc wszystkie inne wcielenia będą z konieczności tylko mniej lub bardziej skancerowanymi odbitkami. Bondowi-wzorcowi nie szkodził nawet czas, bo od czego jest filmowy makijaż i sztuka perukarska? Lazenby natomiast od razu wzbudził protesty wyznawców bondowskiego światopoglądu. Ogłoszono, że ten wykonawca roli "agenta wszechczasów" jest pomyłką, w co uwierzył nawet sam aktor, bo zrezygnował po jednym filmie. Ale po latach "rozdział szósty", czyli "W służbie jej królewskiej mości", zaczął zyskiwać na szlachetności. Z biegiem lat koneserzy bondowscy rozsmakowali się w opowieści równie sensacyjnej, co romantycznej i dzisiaj film - "bond jednorazowy" - jest oceniany jako... jeden z najlepszych filmów serii! Bond w jakiś sposób broni "wolnego świata" nie tylko na ekranie, bo zawsze, bez względu na jakość kolejnych filmów, jest obiektem mniej lub bardziej zajadłych ataków ideologów socjalistycznych. W PRL-u był zakazany, jak słynny amerykański napój gazowany. To wprost niewiarygodne, żeby cenzurować takie głupstwa jak filmy z Bondem - powie ktoś. Ktoś tak powie, ale tym samym zdradzi się, że nie należy do sił postępu i zasłuży na przykładne skarcenie. Wyjaśnienie dla młodzieży: to nie bajki, tak było w "realnym socjalizmie" - Bond był objęty zakazem cenzury. A, że socjalizm wiecznie żywy, więc niech młodzież nie traci nadziei - ostatecznie nic tak nie służy wolności jak jej ograniczanie: "nie ma wolności dla przeciwników wolności". A kto jest przeciwnikiem wolności? O tym to już wam powiedzą starsi i mądrzejsi, którzy - chroniąc wolność - zapełnili niejeden obóz i niejedno więzienie tymi, którzy mogliby zagrozić wolności. Wszak "niewola jest wolnością"...

Część druga "Złotej Kolekcji James'a Bond'a", tym razem trzecie wcielenie agenta 007, czyli Roger Moore. Siedem filmów: "Żyj i pozwól umrzeć", "Człowiek ze złotym pistoletem", "Szpieg, który mnie kochał", "Moonraker", "Tylko dla twoich oczu", "Ośmiorniczka", "Zabójczy widok". Pierwszy film z 1973 roku, ostatni z 1985. Dwanaście lat i siedem filmów, czyli jeden film co półtora roku - ależ tempo! Nieubłagane są jednak prawa natury: nawet boski i niezniszczalny 'Bond, James Bond' uległ działaniu czasu. Roger Moore w ostatnim swoim występie, w "Zabójczym widoku", to - mimo całego kunsztu makijażystów, montażystów, oświetleniowców - jednak już sfatygowany, zmęczony i pomarszczony 58-letni starszy pan. Wdziękiem i "godnościom osobistom" czaruje i zniewala oczywiście wszystkie kobiety, ale, że miał do czynienia również z mężczyznami, więc był to wdzięk i czar - z konieczności - co najwyżej połowiczny. Żartowano, że gdyby nakręcono jeszcze jeden odcinek z Moore'm, to wówczas Q przygotowałby dla niego specjalny... wózek inwalidzki.

Rarytas, biały kruk czarnej taśmy, a nie żadne "badziewie VHS". Tak, to jest VHS, a nie DVD czy Blu-ray, ale to jest też pierwsza, kinowa (co widać, bo jest to kopia zrobiona z taśmy filmowej!) wersja filmu. Tak ten film wyglądał w czasie, kiedy go pokazywano w kinach i jak objeżdżał świat, i dostawał nagrody. To nie jest późniejsza, wydawana na DVD, ocenzurowana i przegadana "wersja reżyserska" (a pierwsza to była czyja? ciecia z "Filmówki"?). Prawdziwa filmowa "Ziemia obiecana", słynna z wielu scen (i "momentów" - tematem publicznym w 1974 roku było odkrycie, że Daniel O. "jest rudy nie tylko na głowie"), która zniknęłaby w "grobie pamięci", gdyby nie VHS. I - co równie ważne - film, choć to VHS, jest doskonałej jakości, zaskakująco dobra kopia. A jak się nie lubi VHS zawsze można przegrać z kasety na jakiś cyfrowy nośnik. Wajda cierpiał, bo amerykańscy Żydzi zaatakowali go za antysemityzm filmu - nie rozumiał, że dla amerykańskich Żydów wszystko, co polskie jest - z definicji - "antysemickie" i że najprawdziwszy obraz Żydów, właśnie dlatego, że ręką Polaka nakreślony, będzie przez nich od razu nazwany "antysemickim kłamstwem". Tak już oni mają - może czasem budzi się sumienie amerykańskich Żydów za ich faktyczny współudział w tragedii europejskich Żydów w czasie II wojny (całkowite ignorowanie raportów Polskiego Rządu, odmawianie przyjęcia zwykłych ludzi - uchodźców żydowskich) i szukają winnych dla samousprawiedliwienia? A może w ogóle nie lubią Polaków? Mniejsza z tym, Bóg widzi wszystko. Rarytas dla miłośników kina lat 70-tych XX wieku.

Bogumił Kobiela gra budzącego współczucie oportunistę (w następnej ekranizacji Piszczykiem został - w zasadzie grając samego siebie - Stuhr Jerzy: doskonały przykład, czym różni się kreacja od autoprezentacji, albo sztuka od "produkcji z dziedziny szeroko rozumianej kultury"). Kinowa, oryginalna czarno-biała wersja filmu.

"Zabójcza broń" na kasetach VHS, czyli - choć kasety firmowe - jakość inna niż DVD, ale nagrania są z lektorem polskim, a nie z napisami. To atut dla wszystkich, którzy wolą oglądać filmy, niż je czytać. Kopie wersji kinowych, nie są ulepszone cyfrowo.

"Wyspa piratów" to film wyjątkowy w historii kina. Miał być "najdroższym filmem o piratach". Wytwórnia reklamowała go hasłem, że widzów czeka "największa przygoda ich życia". Reżyser - Renny Harlin - w głównej roli niepokonanej "piratki" obsadził swoją żonę (Geena Davies), by - zgodnie z ideologicznymi wymogami poprawności politycznej pokazać, że kobiety nie są gorsze, a nawet lepsze (stąd aktorzy są jedynie tłem dla szalejącej z szablą i pistoletami kochanej żony). A efekt? Film nominowano do Złotej Maliny za najgorszą reżyserię, wytwórnia po wyprodukowaniu filmu upadła ("największa klapa w historii kina" - Księga rekordów Guinnessa), a Geena Davies, ani kobieta, ani mężczyzna, miotała się po ekranie jak szaleniec (pytanie dla reformujących język polski w duchu ideologicznej równości płci: czy powinniśmy napisać "szaleniecowa"? a może "szaleniecka"?) z ADHD i całą uwagę skupiała na tym, by kopać mężczyzn "w miętkie" (a propos, jeszcze jedna ciekawostka: socjopatologia pokazuje, że obecność kobiety w "męskiej" grupie przestępczej znacznie podnosi stopień agresji i brutalności grupy - oto działanie "łagodnego z natury pierwiastka kobiecego"). Histeryczne konwulsje bohaterki wyglądają jeszcze bardziej groteskowo na tle popisów aktorskich jej "partnera" (Matthew Modine), przeraźliwie ospałego i całkowicie niezainteresowanego grą. Z okazji wydania filmu na DVD (kilkanaście lat po wydaniu wersji VHS - trzeba było odczekać, aż ludzie zapomną ten koszmar) ruszono z nachalną akcją reklamową, że film jest "doskonałym kinem przygodowym", że "zachwyci miłośników morskich opowieści", bo są "wspaniałe sceny wybuchów", itd w tym stylu. Wszystko na nic: film, jaki jest, każdy widzi. Prawdziwe przekleństwo, bo wersja DVD ma dodatkowo fatalne tłumaczenie. Katastrofa była w kinach, była na VHS i jest na DVD! Niestety, nie można nawet powiedzieć za Grekiem Zorbą "jaka piękna katastrofa". Nie dość, że brednia, to jeszcze fatalnie zagrana i zaskakująco nieporadnie wyreżyserowana, z muzyką "łubudubu". Zgroza! Okazja dla zbieraczy dziwactw filmowych. I kolejny, pouczający przykład na destrukcyjną moc lewicowej ideologii: socjalistyczna ideologia nawet w takich "niepoważnych" dziedzinach jak show biznes musi doprowadzić do totalnej katastrofy. (Niby lichy film, a jaki solidny opis:)

Szerokoekranowa, z przestrzennym dźwiękiem, o 30 minut dłuższa od wersji kinowej "wersja reżyserska" filmu o festiwalu muzycznym, który stał się wydarzeniem społecznym i politycznym. Symboliczny początek nowej epoki, początek procesu przemiany demokracji z "rządów ludu" w rządy mniejszości, a finalnie w dyktaturę mniejszości. Symboliczny początek przemiany cywilizacji rozumu w cywilizację emocji. Jaka piękna (?) katastrofa... Cywilizacyjna, bo nie ekonomiczna, choć ile kosztowała, kto ją sfinansował i ile ktoś (kto?) na niej zarobił, czyli ile dało się wycisnąć z hasła "pokój, miłość i szczęście" - te informacje są niedostępne. Może właśnie i z tego powodu there's no business like show business...

"Zaczarowany flet" z Metropolitan Opera. Dyryguje James Levine, a śpiewają: Kathleen Battle, Luciana Serra, Francisco Araiza, Manfred Hemm, Kurt Moll, Barbara Kilduff, Heinz Zednik, Andreas Schmidt. Nagranie cyfrowe (ale na taśmie VHS). 

Słynny film wyprodukowany przez BBC w 1999 roku (jest nawet kaseta z zapisem imponujących technik stosowanych przy kręceniu filmu). Kolejna z fantazji na temat, na który jest równie dużo wiedzy, jak i domniemywań, a nawet oszustw. Kolejna z fantazji (przyznajmy, bardzo efektowna i wciągająca), bo co kilka lat "wiedza o życiu sprzed milionów lat" ulega dosyć radykalnym przemianom. Nawet w "Muzeum ewolucji", w "Pałacu im. Józefa Stalina", przy odtworzonym szkielecie dinozaura postawiono tabliczkę informującą, że kości są poskładane według wiedzy z lat pięćdziesiątych, a zatem powinny być teraz poskładane inaczej i teraz dinozaur wyglądałby - złożony z tych samych kości - zupełnie inaczej, "całkiem niepodobny do siebie"! A jeśli - jak głoszą coraz popularniejsze teorie/fantazje - dinozaury były upierzone, to wszystkie ich przedstawienia, wszystkie "wizualizacje", są wyobrażeniami, jakie byśmy mieli, gdybyśmy ptaki przedstawiali bez piór. Co tam paw, czy ptak rajski, ale nawet zwykła kura bez piór?! Tak czy inaczej: zawsze jest okazja dla BBC i innych podobnych "kanałów" do kolejnego zarobku na kolejnej sprzedaży tego samego. Bajka w stroju nauki.

"Trzej muszkieterowie" i "Czterej muszkieterowie" to dwa filmy nakręcone na podstawie jednej książki - pierwszego tomu dumasowskiej trylogii (w obu filmach wykorzystano bowiem wątki tylko z "Trzech muszkieterów", nawet bez nawiązań do "W dwadzieścia lat później" czy "Wicehrabiego de Bragelonne"). Jak się wówczas mówiło była to "superprodukcja". Największe gwiazdy kina lat siedemdziesiątych w wyjątkowej ekranizacji. Film płaszcza i szpady i jednocześnie film akcji oraz komedia. Aż trudno uwierzyć, ale reżyserowi (Richard Lester) udała się taka kombinacja. Trochę jak z czterema przyjaciółmi-awanturnikami: bufon - łowca posagów (Portos), alkoholik pogrążony w rozczulaniu się nad sobą (Atos), uwodziciel, utrzymanek, karierowicz i bigot (Aramis - obsadzenie w tej roli Richarda Chamberlaina było dodatkowym, szyderczym pomysłem) i bezmyślny, zapalczywy chuligan (d'Artagnan). Każdy z nich oddzielnie to typ co najmniej odrażający, wszyscy razem to paczka, gdzie wady stają się zaletami. Głównie dlatego, że są przyjaciółmi, wiec dla dobra pozostałych, właśnie w imię przyjaźni, gotowi są do osobistego heroizmu, czyli do służenia innym, a nie swoim impulsom i podnietom. Przyjaźń (jeden z czterech rodzajów miłości - "już starożytni Grecy": filia, agape, caritas, eros), w dobie prymitywnego sprowadzenia wszystkich więzi do poziomu genitaliów stała się stanem ducha niezrozumiałym dla XXI wieku (tak, mężczyźni byli przyjaciółmi, kochali się, nie będąc kochankami - tak było).©®Antykwariat Domowy™

Na kasecie dwa filmy animowane, w których Batman walczy ze złem, tym razem w powabnej postaci eko-terrorystki, Pameli Lillian Isley, czyli Trującego Bluszczu.

Porwanie (czyli toynapping).

Przyjaźń z przymusu. Odwieczni wrogowie, Tom i Jerry, zjednoczeni nieszczęściem, łączą siły by pokonać podstępnych wrogów. Wszystkie awantury prowadzą do jednego: oczywiście dobro zwycięża. 

Jeszcze jeden definitywnie męski film - opowieść, w której kobiety są epizodycznym tłem. Nicolas Cage, Ed Harris i - w roli głównej - Sean Connery. Niektórzy twierdzą, że ten film jest zagadkowym pożegnaniem z Bondem. Jamesem Bondem. Ostatnie zadanie przed zniknięciem. Film z polskim lektorem, dzięki czemu można oglądać szaloną akcję, a nie czytać (napisy).

Jim Morrison nieopanowany. Czarno-biała, ale pełna życia relacja z europejskich koncertów The Doors (występy, wywiady).

Bajkowy świat, w którym troskliwe rządy i ich piękni (zawsze z doskonałym makijażem i niewzruszoną fryzurą - bez względu na szamotaniny, mordobicia, salta, itp.) agenci czuwają nad ogólnym szczęściem. Czasem trafi się jakiś szaleniec który chce zakłócić - dla własnych, chorych celów - rozkwit raju na ziemi, ale po krótkiej walce (śmiertelnej dla złoczyńcy - jego śmierć jest zawsze, by tak rzec, smakowita), okraszonej obowiązkowymi fajerwerkami, wybuchami i sztucznymi ogniami, ogólnoświatowy stan nirwany zostaje przywrócony. Raj na ziemi zawdzięczamy bowiem troskliwym rządom i służbom specjalnym (z licencją na zabijanie jakby co).

Zabawna ciekawostka: Pierce Brosnan i Denise Richards byli w 1999 roku mianowani do nagrody Złotej Maliny w kategorii Najgorszej Pary Ekranowej. 

W pierwszej części Bruce Willis demoluje tylko jeden wieżowiec, w drugiej lotnisko, a w trzeciej już całe miasto - Nowy Jork. O ile z wieżowcem i z lotniskiem radzi sobie sam, to do dewastacji Nowego Jorku potrzebuje pomocy Murzyna w okularach. Że mamy do czynienia z serialem poznajemy po podkoszulku, który - jak noszący go główny bohater - jest ten sam we wszystkich trzech filmach.

Wszystkie przygody dzielnego wojaka Klossa, komunisty narodowości polskiej, oficera sowieckiego wywiadu w niemieckim mundurze. Bardzo twarzowy mundur dla "powabnego aktora". Bardzo dobrzy, pomnikowi sowieci, bardzo dzielni i przebiegli komuniści polscy oraz bardzo źli Niemcy. Czarno biały film (i świat). VHS oczywiście oddaje wszystkie skazy taśmy (i filmu). Klasyka polityki historycznej z czasów PRL-u.