UNITRA

To prawdziwy rarytas dla każdego, kto ceni niepowtarzalne, ciepłe brzmienie polskiego sprzętu z tamtych czasów. Ten model to zarazem wyjątkowy zabytek, pierwszy model „Elizabetki”, wyprodukowany jeszcze na licencji Sanyo.

Polskie radio ze wzmacniaczem marki Unitra Diora, w doskonałym stanie.

Skoro mamy stare, PRL-owskie radio, dobrze jest mieć i jego schemat. Wcześniej, czy później - na pewno się przyda... 

Najsłynniejszy i chyba najbardziej popularny PRL-owski gramofon Hi Fi. Jak każdy sprzęt Unitry Daniel ma swoich wielbicieli, ale i krytyków, którzy nazywali go "sprzętem gramofonopodobnym", na wzór innych PRL-owskich zastępników "rzeczy normalnych", coś jak "wyrób czekoladopodobny" - zastępnik czekolady (to wyjaśnienie dla tych miłośników Unitry, którym nie dane było żyć w PRL-u, w państwie, w którym zawsze wszystkiego brakowało, w królestwie zastępników, nawet zwykłe opakowania były "zastępcze").

Jeszcze jeden gramofon G-1100 fs Daniel Hi-Fi, tym razem z początków produkcji, czyli z dużymi zawiasami (dzięki nim otwieranie i zamykanie pokrywy nie wpływało na jakość odtwarzania płyty) oraz ze znakiem jakości "Q". W PRL-u takim znakiem oznaczano wyroby o najwyższej, "eksportowej" jakości. W PRL-u to, co było robione "na eksport", było znacznie lepiej wykonane i ze znacznie lepszych materiałów niż ten sam produkt, który przeznaczano na rynek krajowy (tak, jak obecna produkcja niemiecka na rynek polski: tam dobre, a dla tubylców "syf" - w zasadzie polski konsument powinien być przyzwyczajony do takiego traktowania, wszak od PRL-u go uczono, że nie zasługuje na towary normalnej, dobrej jakości). Wyjątkowy egzemplarz, bo większość Danieli nie miała żadnego znaku jakości, część miała znak "1" (takim znakiem ozdabiano produkty, które były nie tak dobre, jak te robione na eksport, ale i tak były lepsze, od tych, przeciętnych). 

Jeszcze jeden gramofon G-1100 fs Daniel Hi-Fi. Ten wymaga jednak pewnej kuracji.

Gramofon G-1100 fs Daniel Hi-Fi. Weteran, który w troskliwych rękach odzyska pierwotną świetność.

Gramofon o podwójnym oznaczeniu: tabliczka z tyłu mówi, że jest to GS-461, a napis z przodu, że gramofon nazywa się GS-472. Jak zwał, tak zwał, gramofon zaprojektowany jako część "zestawu wieżowego midi 055" Unitry-Diory (też w Antykwariacie).

Gramofon GS-500 zaprojektowany, by pasował stylistycznie do wieży SSL-500 (Unitara Diora). Półautomat: włącza się po ustawieniu ramienia nad płytą, a po skończonym odtwarzaniu ramię powraca i gramofon wyłącza się (odłączana jest też wkładka). Napęd paskowy. Chyba ostatni typ gramofonu produkowany w zakładach Fonica. Jak każdy wyrób Unitry ma zarówno zagorzałych zwolenników, jak i zapiekłych przeciwników. W każdym razie gra i działa bardzo dobrze. 

"Daniel" ze wzmacniaczem.

Skoro mamy magnetofon to musi być i instrukcja i schemat.

Instrukcja obsługi stereofonicznego odbiornika radiowego Elizabeth Hi-Fi była dodawana do sprzedawanego radia. U nas można ją dostać osobno.

Korektor graficzny EQ-8000, produkowany przez Zakłady Doskonalenia Zawodowego w Warszawie, przewidziany był do współpracy z mini wieżami Unitry oznaczanymi symbolem "8000", ale - jak podano w instrukcji - mógł współpracować z dowolnym wzmacniaczem.

Korektor w domowym użytku przez lata, ale przez ostatnie mało używany (choć podłączony), bo słuchamy muzyki bez "ulepszaczy". Tak się nam porobiło, że podoba nam się teraz słuchanie muzyki takiej, jaką nagrano - "pure direct". Korektor z oryginalna instrukcją, niestety, pudełko już nie dotrwało do naszych czasów.

Trzysilnikowy magnetofon kasetowy Diory, wersja eksportowa, więc wszystkie napisy z przodu po angielsku (z tyłu po polsku, więc w zasadzie jakby wersja pół-eksportowa). A zatem napisy głoszą, że jest to "MacWatts Stereo Cassette Deck MDS 440", że ma "Three Motors Drive System", że jest dostosowany do "Metal Tape", że ma systemy wyciszania szumów "Dolby B-C NR" oraz, że ma "Electronic Logic Control". Swego czasu uchodził za najlepszy, PRL-owski magnetofon kasetowy.

Rarytas absolutny - biały kruk elektroniki, również ze względu na stan. Zabytek zapierający dech w piersiach wszystkim, którzy pokochali brzmienie i konstrukcje UNITRY. Chyba jedyny obecnie magnetofon w takim stanie w sprzedaży. Magnetofon "Koncert", czyli flagowy produkt Unitra ZRK, duma PRL-owskiego przemysły elektronicznego. Wraz z magnetofonem oryginalny nab i szpule, instrukcja obsługi oraz - rzecz niezbędna przy takim sprzęcie - instrukcja serwisowa. Na okrasę demagnetyzator US-1515 (UNITRA ELMASZ), który "służy do usuwania magnetyzmu szczątkowego z elementów toru taśmy magnetycznej", co oznacza, że magnetofon poddany odpowiednim zabiegom zawsze może cieszyć nas doskonałym, wiernym w najdrobniejszych szczegółach dźwiękiem.

Stereofoniczny "szpulak", który nie dostał stempelka "Hi-Fi" tylko dlatego, że miał wbudowany lichy wzmacniacz i podłe głośniki. Podobno jakaś "wersja eksportowa" taki napis jednak nosiła. Ale zwykle magnetofon był podłączany do radia, albo wzmacniacza, więc wbudowany wzmacniacz i wbudowane głośniki nie miały nic do roboty. Magnetofon może również stać pionowo, co w czasach jego produkcji oznaczało spełnienie światowych standardów.  

Marcin, czyli M601SD. Rarytas: "polski vintage". Najwyższej jakości deck kasetowy Hi Fi montowany na przełomie lat 70/80 przez Zakłady Radiowe im. M.Kasprzaka (Unitra-ZRK) w Warszawie.

Początki polskiej stereofonii. Kiedyś marzenie melomana, teraz sentymentalny gadżet.

Ten zestaw, w PRL znany jako Mini-Line Diora, na eksport produkowany był jako Nikola Tesla, Dynamic Speaker lub Bruns. W skład mini-wieży Unitra-Diora wchodzą: korektor stereo FS 015, magnetofon MDS 415, tuner AS 215 i wzmacniacz Trawiata 311D. Małe i mocne. Z polskimi kolumnami z tamtego okresu potężne i klarowne brzmienie, jedyne w swoim rodzaju.