Świat i przyroda

Osobom kojarzącym ekologię z jej wyobrażeniem gazetowo-telewizyjnym i z różnymi akcjami politycznymi książka profesora Zygmunta Obmińskiego wyda się zaskakująco poważnym i naukowym dziełem (w istocie jest opus magnum profesora). A już na pewno zniechęci "aktywistów ruchów ekologicznych", bo ci, jako działacze polityczni, lubią "działać", a czytanie, kształcenie i myślenie, jako zajęcia mało medialne, nie mieszczą się w tej grupie aktywności. Ale prawdziwy miłośnik przyrody znajdzie tu kopalnię wiedzy o życiu lasów, puszcz, borów, zagajników.  

"Rok polski" to poemat na cześć polskiej tradycji pisany sercem przepełnionym tęsknotą... Tak wspomina się największą miłość życia - miłość prawdziwą, więc nie ślepą, ale rozumiejącą i wybaczającą. Książka całkowicie nie z tego świata, bo nie tylko, że mądra i dobra, to jeszcze maluje obraz kraju - przyrody i ludzi - którego już nie ma... Że ludzie odchodzą, mijają to rzecz naturalna. Ale, że przyroda, natura, też minie? Oto Roku Pańskiego 2020 nie było w Polsce w ogóle śniegu - jedynie trochę w górach. Jest to jedno ze zdarzeń o konsekwencjach zaskakujących, nawet duchowych. Na stronie 159 znajdujemy bowiem taki fragment: "Piękno śniegu cenią należycie tylko ci, co go od lat nie widzieli bytując w kraju, gdzie przez pięć miesięcy obowiązuje koniec października. Na czym polega czar śniegu? Że cichy. Następnie, że biały. Cisza jest zawsze dostojna, jak hałas zawsze pospolity. Pośród wrzawy trudno myśleć, w ciszy człowiek jest przymuszony do zadumy i skupienia. Zgiełk rozdrabnia - cisza wyogromnia. Wszystkie wielkie rzeczy, by się narodzić, potrzebują ciszy. Biel to czystość i niewinność. Tęsknota stworzenia za utraconą przez grzech czystością daje się zmierzyć zachwytem, co ogarnia duszę, kiedy na ziemię spadnie pierwszy śnieg. Matka przed urodzeniem dziecka stroi dlań kołyskę. Świat oczekujący przyjścia Zbawiciela obleka się w biel. Oczekiwanie stanowi istotę grudnia. Oczekiwanie na Gody." ... Czyżbyśmy już tak przebrali miarę w zepsuciu, deprawacji, grzechu, tak splugawiliśmy nasz świat, że przestaliśmy zasługiwać na biel śniegu - na szatę czystości i niewinności?

Zbigniew Dworak, Z astronomią za pan brat. Matematycznie i fizycznie o astronomii. Piękno wszechświata i piękno ludzkiej myśli zdolnej poznawać "splendory rozpięte nad głową naszą".

La Palma, Teneryfa, El Hierro, La Gomera, Lanzarote, Gran Canaria, Fuerteventura. Do wyboru, do koloru.

Kryzys? Piękno jest wieczne.

Przewodnik, który na 700 stronach wymienia wszystko, co powinno się zobaczyć. Lub raczej: z czego powinno się wybrać.

Podtytuł: "100 kultowych rzeczy zjawisk i miejsc". Każdemu ze 100 tematów poświęcono kilka zdjęć i kilkadziesiąt zdań, które - w zamiarze autorów - mają pokazać i powiedzieć to, co najważniejsze. Polscy autorzy - to wyjątkowa sytuacja, gdyż w zasadzie wszystkie przewodniki są przedrukami obcych wydawnictw - pisali dla polskiego turysty. Piekielnie trudne zadanie, zwłaszcza, jeśli autorzy muszą zaufać innym autorom, którzy też pewnie komuś zaufali... . W tej sytuacji jeden błąd, ze względu na lakoniczność całości, przez proporcje, staje się już nie taki mały (jak np. informacja o Całunie). Choć czego można się spodziewać za takie pieniądze? 

Włochy i Watykan Przewodnik Pielgrzyma: dwa przewodniki za jednym zamachem. Tylko kiedy to zobaczyć?

Wilno, przewodnik turystyczny wydany przez Wydawnictwo Polskie w Wilnie. Któż lepiej może oprowadzić po mieście, jak nie rozmiłowany w nim mieszkaniec?

Wciągająca historia astronomii.

Czyli jak, czym i kiedy fotografować nocne niebo i ciała niebieskie (w tym słońce).

Najwyższa pora zaplanować wypoczynek! A może odwiedzić bratanków?

Słynny film wyprodukowany przez BBC w 1999 roku (jest nawet kaseta z zapisem imponujących technik stosowanych przy kręceniu filmu). Kolejna z fantazji na temat, na który jest równie dużo wiedzy, jak i domniemywań, a nawet oszustw. Kolejna z fantazji (przyznajmy, bardzo efektowna i wciągająca), bo co kilka lat "wiedza o życiu sprzed milionów lat" ulega dosyć radykalnym przemianom. Nawet w "Muzeum ewolucji", w "Pałacu im. Józefa Stalina", przy odtworzonym szkielecie dinozaura postawiono tabliczkę informującą, że kości są poskładane według wiedzy z lat pięćdziesiątych, a zatem powinny być teraz poskładane inaczej i teraz dinozaur wyglądałby - złożony z tych samych kości - zupełnie inaczej, "całkiem niepodobny do siebie"! A jeśli - jak głoszą coraz popularniejsze teorie/fantazje - dinozaury były upierzone, to wszystkie ich przedstawienia, wszystkie "wizualizacje", są wyobrażeniami, jakie byśmy mieli, gdybyśmy ptaki przedstawiali bez piór. Co tam paw, czy ptak rajski, ale nawet zwykła kura bez piór?! Tak czy inaczej: zawsze jest okazja dla BBC i innych podobnych "kanałów" do kolejnego zarobku na kolejnej sprzedaży tego samego. Bajka w stroju nauki.

Akwarystyka morska to sztuka piękna, ale trudna i kosztowna. Wymaga wyjątkowej wiedzy, doświadczenia i pieniędzy. Wiedzę i doświadczenie zawiera sprzedawana książka. A pieniądze? Tych nie oferujemy, ale proponujemy dobrą inwestycję. Otóż wobec wszystkich wydatków cena książki jest zaledwie promilem kosztów, jakie trzeba przeznaczyć na to piękne hobby. Poziom wydawnictwa jest gwarancją, że każda złotówka zainwestowana w książkę zwróci się z nawiązką.

Polska wersja wydania oryginalnego Insight Guides.

W Wenecji jest chyba wszystko, co dać może cywilizacja, wszystko, co może uczynić życie przyjemnym. I to w postaci niespotykanej gdzie indziej. Nie ma tylko jednego: to miasto bez samochodów! Warto tego doświadczyć - pojechać, by przeżyć intensywny brak czegoś, by przeżyć coś, czego nie ma! I w tym braku paradoksalnie odnaleźć nie pustkę, ale bogactwo. To tak, jak pojechać w podróż bez aparatu i niczego nie fotografować, tylko sycić oczy i pamięć - doznania zgoła całkowicie obce dla skupionych na "selfikach". Czyli w istocie tylko na sobie, nie na świecie, który staje się dla "selfującego" jedynie tłem, dekoracją, dla autoprezentacji i autoadoracji - jedyna rzeczywistość: ja do podziwiania... i każdy podziwia sam siebie, tylko siebie. Samotność w pięknych dekoracjach. Śmierć w Wenecji.

Wenecja i Veneto jak na dłoni i bez tajemnic. Tylko ruszać w podróż.

Taternictwo heroiczne i czyste: legenda. W książce "Sygnały ze skalnych ścian", "Tragedie tatrzańskie", "Skalne lato". Tatry romantyczne i tragiczne.

Książka fascynująca: oto świadectwo, jak przez pięćdziesiąt lat zmieniła się przyroda Polski. Bardzo pouczające, jak dobre intencje "miłośników przyrody" potrafią czasem zrodzić fatalne i groźne skutki. Bóbr, który - jak to jest napisane w książce - w Polsce nie występował w czasach jej wydania, dzisiaj jest niebezpiecznym szkodnikiem dewastującym brzegi, roślinność i zabezpieczenia przeciwpowodziowe. W czasach budowania nie tylko domów, ale całych osiedli na terenach zalewowych, życie bobrów staje się realnym zagrożeniem dla życia ludzi. Rzecz nie do pomyślenia w roku wydania książki! Dziki stały się niemal mieszkańcami miast i roznosicielami chorób zagrażających całemu pogłowiu trzody chlewnej. Wilki, niedźwiedzie - kilkadziesiąt lat temu budziły tęsknoty za czasami puszcz i borów, dzisiaj ich bytowanie zaczyna przynosić ogromne szkody i stwarzać niebezpieczeństwo dla wszystkich - również dla ekologów. Kto by pomyślał, że "sympatyczne foczki" zaczną zagrażać morskiej równowadze ekologicznej i połowom morskim? Człowiek ingerujący irracjonalnie w przyrodę - bez znaczenia z jakich pobudek, czy dla czystego zysku, czy z miłości do zwierząt - zawsze jest tylko twórcą bałaganu i kłopotów. Książka zmusza do refleksji, ale nikogo, niczego nie nauczy. Wojna między dwoma fanatycznymi obozami, między eksploratorami przyrody i jej fanatycznymi obrońcami ściągnie jeszcze niejedną nieprzewidywalną i nieobliczalną w skutkach katastrofę. Aż strach się bać. Ale zanim nastąpi Armagedon można przynajmniej obejrzeć piękne ilustracje autorstwa Janusza Towpika i poczytać jak wyglądało królestwo ssaków w czasach, gdy w nocy było ciemno, gdy na polach i w lasach panowała cisza, przerywana jedynie głosami ptaków i zwierząt, gdy bociany królowały nad wioskami, gdy z lotu jaskółek przepowiadało się pogodę, a zima koiła dziewiczą bielą. Kto powiedział, że koniec nastąpi nagle?

Wszystko o hodowaniu kaktusów w domu. Choć od wydania książki minęło przeszło pół wieku to nadal zawiera ona dużo wiedzy niezbędnej i praktycznej - zgodnie z panującymi wówczas zasadami, by książki-poradniki zawierały informacje, a ilustracje były rzeczywiście tylko ilustracją. Dla współczesnego odbiorcy przyzwyczajonego do tego, że książki się głównie ogląda, a teksty pełnią rolę jedynie podpisów mówiących o tym, co i tak widać na ilustracjach, niniejsza książka może sprawiać wrażenie "mało atrakcyjnej". Jej wartość kryje się zatem nie w jej wyglądzie, ale w jej treści, która powinna przypaść do gustu wszystkim poszukującym naturalnych metod hodowli i uprawy. Przecież książkę wydano w czasach, kiedy stosowano jedynie naturalne sposoby. Tylko czy rośliny współczesne, wszak całkiem "nienaturalnie" wyhodowane, dadzą sobie radę bez dziesiątków preparatów i substancji, którymi czarują dzisiejsze sklepy i poradniki ogrodnicze?