Płyty winylowe

W PRL-u sowieccy agenci poprzebierani w mundury LWP wprowadzali "stan wojenny": wprowadzali godzinę policyjną, torturowali i zabijali ludzi, zamykali w więzieniach bez sądu, strzelali na ulicach, zamykali rozgłośnie, redakcje, kina, teatry... W PRL-u młodzież śpiewała o zamordowanym przez Ludowe Wojsko Polskie i Milicję Obywatelską Janku Wiśniewskim, a w "wolnym świecie" Ian Anderson skakał po scenie z fujarką i śpiewał o... - no własnie: o czym śpiewał można posłuchać (i przeczytać na wkładce, jeśli będą trudności ze zrozumieniem tekstu słuchanego). Jedna Europa i dwa światy: zbrodnicza dyktatura, a za "żelazną kurtyną" piosenki o niczym, jak je odbierano wówczas. Czas jednak wszystko zmienia i "stan wojenny" powoli staje się - według celebryckiej wersji historii - dobrodziejstwem ufundowanym przez "ludzi honoru", a płyta Jethro Tull oceniania jest (przez współczesnych miłośników rocka) jako "jedna z najlepszych w dorobku grupy". Tak, "czas wszystko zmienia...".

Piąta płyta studyjna. Santana - w towarzystwie doskonałych muzyków - brawurowo łączy rock z jazzem i z muzyką latynoską.

Jesus Christ Superstar - "rock opera" z 1969/1970 roku. Swobodna, pop-kulturowa fantazja na tematy ewangeliczne. Prezentowane płyty to pierwsze nagranie: oryginalna i autorska wersja z Ian'em Gillan'em (Deep Purple) w roli głównej.

Sowiecka płyta, wydana przez "Wszechzwiązkową Firmę Fonograficzną odznaczoną Orderem Lenina" ("Апрелевский ордена Ленина завод грампластинок": Lenin i Black Sabbath - wiele mówiące połączenie). Kompilacja 8 utworów Black Sabbath. Płyta wydana przez firmę państwową, z jakością typową dla produkcji "Miełodija", ale czasami zaliczana jest do wydań nieoficjalnych. Może dlatego, że nagrania pochodzą z - jak napisano na okładce - "rock-archiwum A. Szałobiesowa" ("из рок-архива А. Шалобасовa"). Najwyraźniej "A. Szałobiesow" miał dostęp do taśm-matek. Ruscy mają dostęp do wszystkiego.

Dwie płyty winylowe z kilkunastoma utworami ze złotego - pierwszego - okresu UFO. Prawie połowa nagrań pochodzi z legendarnego albumu "Flying" ("Prince Kajuku/The Coming Of Prince Kajuku" nagrano na koncercie). Zespół tworzył historię 'hard rocka' i powoli sam przechodzi do historii. Bowiem, choć nazwa przetrwała i zespół celebrował w 2018 roku 50-cio lecie istnienia, to z muzyków grających na początku działalności zespołu pozostało - wśród żywych - już tylko dwóch. "Do końca na posterunku" - zupełnie wbrew obawom Ian'a Anderson'a, który w wieku 29 lat przeżywał rozterki związane upływem czasu i zmieniającą się modą śpiewając z Jethro Tull: "too old to rock'n'roll, too young to die!"...

Pierwsza płyta długogrająca Czerwonych Gitar "To właśnie my". Została wydana w 1966 roku. Nagrywano ją dwa dni. Płytę wydała wytwórnia Pronit (XL 0350). I stała się wielkim przebojem. W połowie lat osiemdziesiątych XX wieku Polskie Nagrania rozpoczęły wydawanie serii "Z archiwum polskiego beatu": oryginalne nagrania poddano rekonstrukcji i tłoczono na nowo. Płyta "Czerwone Gitary" była piątą z serii reedycji.

Jeff Beck (gitara, śpiew), Tim Bogert (bas, śpiew) i Carmine Appice (perkusja i, oczywiście, śpiew) nagrali w 1973 roku jedyną płytę, która stała się legendą. Utwór szczególnie interesujący: Beck'a wersja przeboju Stevie'go Wonder'a "Superstition".

Płyta nagrana w Wiedniu w dwa (!) lutowe dni w 1973 roku, a wydana przez Klub Płytowy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, przy współpracy Polskich Nagrań. Polski jazz w natarciu,

Hiszpański śpiewak, niemieckie nagranie, amerykańska produkcja. Multikulti w formie, a w treści podobne "materii pomieszanie": "Greatest Hits" bowiem to zbiór przebojów operowych oraz utworów zgoła lżejszego pochodzenia. Arie, pieśni i piosenki - wszystko ulega talentowi mistrza ("ja wam wszystko wyśpiewam" - jak pieśniarz Cwynkar z Misia). Dla wzmocnienia wrażeń estetycznych do płyt dołączono kolorowy plakat: Mistrz jak żywy.

Płyta z 1978 roku, nagrana na koncertach "gdzieś w Europie".

Black Sabbath i jego siódma płyta studyjna: Technical Ecstasy. To już inna muzyka niż na pierwszych płytach zespołu, więc wielu "fanów" kręciło na nią nosem, ale po latach została jednak "złotą płytą". Są klawisze, chórki, bardziej miękkie granie, ale jest i "Dirty Women". Rok 1976, koniec lat siedemdziesiątych, czas krytyczny dla gigantów klasycznego rocka.

Muzyka organowa pierwszej połowy XX wieku.

Pierwszy w historii charytatywny koncert rockowy, w którym wzięli udział "celbryci" rocka. Rzecz zorganizował George Harrison. 1 sierpnia 1971 roku, w nowojorskiej Medison Square Garden, wystąpili obok niego: Ringo Starr, Bob Dylan, Eric Clapton, Billy Preston, Leon Russell i zespół Badfinger. Koncert otworzyli muzycy grający klasyczną muzykę indyjską Ravi Shankar i Ali Akbar Khan. Był to koncert, który okazał siłę takich przedsięwzięć: jak powiedział Shankar "w ciągu jednego dnia cały świat usłyszał o Bangladesh". Płyty są zapisem występów na żywo, do płyt dołączony album z dziesiątkami zdjęć, całość w solidnym pudełku.

Winyl rarytas. Legendarny polski jazz w najlepszym wykonaniu: Sławomir Kulpowicz - pianino, Witold Szczurek - bas, Czesław "Mały" Bartkowski - perkusja.

Pięć kompozycji wybranych z bardzo bogatej twórczości Kisielewskiego i jedyna jego płyta, nagrana dopiero w 1990 roku. Cóż, PRL nie przydzielił temu kompozytorowi i pisarzowi nic ponad rolę felietonisty w oficjalnie lekceważonym tygodniku. Kisiel sam gra na fortepianie w pierwszym utworze.

Legenda rodzimego punka. TZN - XENNA i dwa utwory na jedynej, wydanej w PRL-u płycie-singlu: "Dzieci z brudnej ulicy" i "Ciemny pokój".

Kwintesencja rockowego kiczu, apoteoza operetkowej pompatyczności, przebojowa pretensjonalność podniesiona do groteskowego, niemal karykaturalnego sentymentalizmu. Płyta, która miała od roku 1975, tj. od swego pierwszego wydania, aż... 578 wydań! Płyty winylowe, kasety magnetofonowe, taśmy samochodowe, płyty CD - 578 wydań na całym świecie. I to nie koniec, bo każdego roku dochodzą nowe edycje (oferowana przez nas jest drugim niemieckim wydaniem z 1976 roku). Płyta idealna, marzenie handlowca: płyta dla wszystkich, dla dzieci i dla rodziców, dla zakochanych i dla zbuntowanych, dla każdego coś miłego - klasyfikowana jest bowiem zarówno jako Hard Rock, jak i Glam, jako Classic Rock, jak i Pop Rock, jako Arena Rock, jak i Prog Rock, a nawet jako Art Rock. Idealny produkt marketingowy: tyle "targetów", że w zasadzie każdego można trafić (jak karabin maszynowy: celność jako efekt szerokiego pola rażenia). Pastisz pastiszu - pastisz na salonach. Rock porzuca bunt i staje się biznesem, dużym biznesem. Tym większym, że również życie osobiste lidera zespołu stało się modnym towarem, doskonałym tworzywem do ulepienia jednego z glinianych idoli, świątków współczesnego świata.

Płyta ma angielski tytuł, bo to jest język, jakim na co dzień porozumiewali się PRL-owscy melomani. Na drugiej stronie okładki wydawca zamieścił opis w języku tubylców, dzięki czemu każdy szary wielbiciel wyjątkowej muzyki kameralnej (wszak na płycie nagrano jedyne trio fortepianowe Czajkowskiego) mógł się dowiedzieć kto i co gra. A grają mistrzowie: Maria Wiłkomirska, Wanda Wiłkomirska i Kazimierz Wiłkomirski.

Legendarna płyta (w rzeczywistości dwie płyty) ukochanej kapeli "Trójki" (program III Polskiego Radia) w czasach PRL-u. Wydana w 1974 roku jednych wprawiała w stan nirwany innych usypiała. Muzyka rockowa, która miała ambicje, by nie być muzyką rockową. 

Nagranie domowe (na magnetofonie 4-ścieżkowym), które podobno powstało jednego dnia - 3 stycznia 1982, i które miało być wersją demo, a ostatecznie stało się szóstą płytą Springsteen'a.