Płyty winylowe

Deep Purple, Concerto For Group And Orchestra. Tym razem angielski oryginał z roku 1971 roku, w albumowej kopercie. Egzemplarz kolekcjonerski.

Pierwsze japońskie tłoczenie z 1977 roku w niemal idealnym stanie. Dmuchaną latającą świnię (latającą nie tylko na uwięzi, ale swobodnie, bo się zerwała i uciekła w siną dal w czasie robienia zdjęć na okładkę) zaprojektowano w Amsterdamie.

Cztery symfonie w słynnym nagraniu z 1964 roku. 

Określenie "płyta winylowa" ma w tym wypadku wyjątkowe znaczenie. Płyta ma 10 cali i przypomina do złudzenia płyty szelakowe, bo pochodzi z okresu Polskich Nagrań, w którym rozpoczęto produkcje płyt winylowych. Winyl był twardy i takiej jakości, że po przeszło sześćdziesięciu latach zaczął się lekko deformować na powierzchni (płyta jest równa, tylko dostała jakby lekkich bąbelków). Nagrano ją w 1957 - dzisiaj na pewno zachwyci miłośników "szumu czarnej płyty": szumu jest rzeczywiście dużo:)

Trzecia płyta angielskiego zespołu rockowego: klasyczne granie z 1971 roku.

Rok 1970 i początek nowej epoki w jazzie. Jedna z najważniejszych płyt dla jazzu i jednocześnie jedna z płyt budzących największe kontrowersje. Bo są przecież i tacy, dla których nagrane dźwięki nie są muzyką, tylko zwykłym hałasem. No i do tego imponujący zestaw muzyków, którzy tę muzykę, albo ten hałas, tworzyli. I oczywiście klasycznej płycie towarzyszy klasyczne pytanie: a co znaczy tytuł? Jeden polski muzyk jazzowy (zapomnieliśmy który) w polskim radio przetłumaczył tytuł jako "napój czarownic". Mówi się też, że jest to dzieło w równej mierze Miles'a Davis'a co i producenta, Teo Macero.

Najstarszy i najdłużej grający zespół rockowy na świecie i jego 6 płyta - oryginalne, holenderskie, pierwsze tłoczenie z 1970 roku.

Klasyka polskiego jazzu na winylowej płycie z 1967 roku.

Piąta studyjna płyta grupy Focus, wydana w 1975 roku. Trochę mniej rocka, trochę więcej popu. Ale to wciąż Focus. 

Współczesne tłoczenie klasycznie psychodelicznego progresywnego rocka z przełomu lat 60 i 70.

Jethro Tull, "Too Old To Rock'N'Roll: Too Young To Die!" - "za stary na rocka, za młody by umrzeć"... Płyta winylowa - pierwsze wydanie angielskie z 1976 roku. Miał być album koncepcyjny, rockowa opera, ale jakoś się nie udało i fabuła opowiedziana w komiksie wydrukowanym na okładce "rozeszła się" z historią opowiedzianą muzyką. "Za ambitne plany, za mało sił (twórczych)"... 

Płyta rarytas. Klub płytowy Polskiego Stowarzyszenia, edycja specjalna. nagranie promocyjne. Koncert Jazz Jamboree w dwa miesiące po podpisaniu porozumień sierpniowych. Zdawało się, że wolność rządzi...

Led Zeppelin i jego jedyne nagrania koncertowe oficjalnie wydane w czasie istnienia grupy. Co ciekawe: zespół z występów na żywo uczynił nową jakość, a jednocześnie unikał publikacji takich nagrań. Może dlatego, że tworzenie płyt studyjnych też - w zasadzie - odbywało się "na żywo"? Na dwóch płytach winylowych utrwalono koncert, który był jednocześnie ścieżką dźwiękową do filmowych fantazji muzyków oraz "piątego członka zespołu", Petera Granta (film oczywiście mamy w Antykwariacie).

Blues rock i hard rock z 1975 roku. Kwintesencja rocka z lat 70-tych na doskonale brzmiącej winylowej płycie.

Klasyczny rock i klasyczny rok, czyli brytyjski rock z 1969 roku. Z obowiązkowymi w tamtym czasie wycieczkami w krainę rocka psychodelicznego, art-rocka, jazzu, folka, a czasem nawet popu.

Pierwsza (1978 rok) solowa płyta gitarzysty Pink Floyd. Złota płyta w USA.

Na początku trzeciego tysiąclecia, w czasach pełnego triumfu płyt CD, a jeszcze przed epoką mp-trójek, Polskie Nagrania MUZA zaczęły ponownie wydawać legendarne winyle z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Serię reedycji nazwano "Czarnymi perłami" i wydawano te "perły" z jakością, o jaką w czasach PRL-u, tj. w czasach ich pierwszego pojawienia się na świecie, można było tylko marzyć (tworzywo, tłoczenie, okładka, folia, jakość druku, itd.). Egzemplarz kolekcjonerski, bo zachowany w stanie, w jakim został wyprodukowany w 2008 roku - nie licząc jedynie rozcięcia (ale nie zdjęcia!) folii (dla przesłuchania i sfotografowania płyty).

Rarytas - biały kruk czarnego krążka. Tym razem dosłownie: płyta wytłoczona w 1983 roku na białym winylu. Dwunastoczęściowa (każda część poświęcona innemu znakowi zodiaku) suita na zespół rockowy i orkiestrę z 1971 roku. Z zespołu Deep Purple, oprócz kompozytora Jon'a Lord'a, zagrali Ian Paice i Roger Glover. Londyńską Orkiestrą Symfoniczną dyrygował Malcolm Arnold (ta sama orkiestra i ten sam dyrygent, którzy współtworzyli nagranie "Concerto For Group And Orchestra" w 1970 roku). 

Pierwszy singiel zespołu Siekiera, nagrania z 1985 roku. Dwa utwory: "Jest bezpiecznie" i "Misiowie puszyści", którego tytuł był reakcją na lekceważące zachowanie pracowników Tonpresssu. Szczyt jaruzelowatego PRL-u, więc cud, że w ogóle nagrywano coś więcej niż tylko piosenki na "festiwal piosenki radzieckiej w Zielonej Górze".

Absolutny biały kruk! Rewelacyjnie nagrana i doskonale brzmiąca... kaseta magnetofonowa! (Już drugi wykrzyknik, a maluczko, a będą następne! - o, już nawet są!) Perła dla miłośników muzyki dawnej. Oto przed Państwem zespół Fiori Musicali, grający na dawnych instrumentach i na wspaniałych organach (!) gdańskich (organy Bazyliki Mariackiej i Bazyliki św. Mikołaja w Gdańsku) utwory z zapomnianych rękopisów! Jedyne takie nagrania! Siedemnastowieczni kompozytorzy (Marcin Milczewski, Marcin Gremboszewski, Kaspar Forster, Johann Balthasar Christian Freislich oraz jeden, szesnastowieczny anonim) ożyli dzięki Zygmuntowi M. Szweykowskiemu i Wojciechowi Ziębie, którzy opracowali rękopisy (i rzecz jasna ożyli również dzięki muzykom Fiori Musicali, którzy wyczarowali z odtworzonych partytur zachwycającą muzykę).