Płyty winylowe i CD

Bajka muzyczna na motywach książki Hugh Loftinga p.t. "Doktor Dolittle i jego zwierzęta". Kwiat aktorów scen warszawskich ogrywa zwierzęta duże i groźne (Igor Śmiałowski jest lwem) oraz całkiem małe.

Baśń, a zatem przesłanie, które wydawca nawet nalepił na okładce: "przyjaźń to największy skarb ze wszystkich skarbów ziemi".

Wiesław Ochman w ariach z oper: Don Juan, Tosca, Gioconda, Rycerskość wieśniacza, Manon Lescaut, Fedora, Cyganeria, Andrea Chenier, Pajace, Madam Butterfly, Napój miłosny. Orkiestra Teatru Wielkiego, dyryguje Mieczysław Nowakowski.

Jedna płyta i dwie bajki. Ach, ta technika XX wieku! 

Leszek Długosz, pierwsza płyta "krakowskiego śpiewającego poety" z 1980 roku. Winylowy kawałek Piwnicy Pod Baranami.

Berlioz, ale to nie jest ten Berlioz z "Mistrza i Małgorzaty", tylko romantyczny francuski kompozytor, który opowiedział symfonicznie "epizod z życia artysty, co zażył opium będąc pogrążonym w rozpaczy". Do przedstawienia owego epizodu kompozytor zaangażował aż 90 muzyków! Dla porównania: inny muzyk - J. J. Cale - nagrał "Cocaine" korzystając z pomocy zaledwie kilku muzyków.

Baryton Andrzej Hiolski na żywo i w studio radiowym. Dyrygują Kazimierz Kord i Tadeusz Strugała. Wydały, w kilka lat po koncertach, Polskie Nagrania Muza, próbując zrobić okładkę na poziomie światowym, tzn. drukując grzbiet. Okładki z zadrukowanym grzbietem były technologicznie niewykonalne w PRL-u i tym razem (rok wydania płyty: 1988) tradycji stało się zadość. Ogólnie jakość Polskich Nagrań: okładka z cienkiego papieru, płyta od nowości ma trzaski. Ale dla miłośników winylu, Mahlera i Hiolskiego to tylko zalety.

Płyta z 1978 roku. 

Tytan muzyki country w sentymentalnej podróży do krainy dziecinnych wspomnień. Południe, prowincja, wiara - idealny świat, prosty, uczciwy i jednoznaczny. I komu to przeszkadzało? Wszystkim, którzy nie znoszą muzyki contry: oto prawdziwi sprawcy całego współczesnego chaosu.

Dwie bajki i dwie zabawne pomyłki: na okładce błąd w nazwisku autorki, a bajki na płycie są w odwrotnej kolejności niż na okładce. Ale jakie to ma znaczenie - przecież to nie znaczek, gdzie błędy druku podnoszą jego wartość. Wartość bajki w niej samej.  

Płyta, wydana w 1972 roku, zawiera największe przeboje dwóch gigantów "popu w żabotach". Absolutna klasyka tego "brokatowego" rodzaju muzyki, który dominował w latach siedemdziesiątych XX wieku: duża, głośna orkiestra i silny, męski głos, Jako gratis rozpięta koszula, lakier na włosach, dużo łańcuchów na szyi, przytupywanie lakierkami, mikrofon trzymany w trzech palcach, a w tle podrygujący i machający rękami żeński chórek w kusych spódniczkach. Ulubiony przedmiot drwin Monty Python'a. I jednocześnie miliony oczarowanych słuchaczek (i słuchaczy) na całym świecie. Wielkie gwiazdy, królowie estrady. Ich przeboje zdominowały rozgłośnie radiowe i sale taneczne. Płyta wyjątkowa, bo nagrana "w hołdzie", a to znaczy, że nie śpiewa Tom Jones, ani Engelbert Humperdinck, choć jeśli ktoś nie wie, że nie są to oryginalne nagrania, nie zauważy różnicy. Muzycy i wokaliści "The Vale Orchestra" z perfekcją doskonałych naśladowców niemal idealnie odtwarzają wykonania śpiewaków, dla których nagrano ten winylowy hołd. Imitacja niemal doskonała, ale dzięki temu powstał zestaw wyjątkowy: na jednej płycie obaj pieśniarze, na jednej płycie "hity" obu wykonawców. Doskonały zestaw taneczny.

Zespól zaczynał w 1967 roku jako zespół rockowy a skończył... No, może jeszcze nie skończył. W każdym razie płytę wydaną w 20 lat po założeniu grupy, w 1987 roku, umieściliśmy w kategorii pop. Co dalej? Płyta przebojowa.

Utwór sprowokowany średniowieczem, a skomponowany w 1937 roku przez narodowosocjalistycznego kompozytora. Czuć adekwatną (do czasów powstania) potęgę mocy. Węgierskie wydanie nagrania EMI. Wykonawcy: Raymond Wolansky, Gerhard Unger, Lucia Popp, John Noble.

Bajka smograjka w doborowej obsadzie: narratorem jest Piotr Fronczewski, lisem Marian Kociniak, niedźwiedziami Kazimierz Wichniarz i Krzysztof Kowalewski, wilkiem Krzysztof Kolberger, borsukiem Maciej Damięcki, a kobietą (no proszę, nie samymi zwierzętami bajka żyje) Jolanta Zykun (prywatnie również kobieta).

Bułat Okudżawa śpiewa dwadzieścia dwie piosenki, z których najdłuższa trwa nieco ponad dwie minuty, a najkrótsza ledwie jedną minutę. Coś się zaczyna i, zanim na dobre się rozwinie, już się kończy... Nie tyle wiersze, co śpiewane chwile zadumy - ulotność zdarzeń formą podkreślona.

Kwintesencja rocka w tiulach, szyfonach, cekinach, na obcasach i obsypanego brokatem. Król glam rocka w swoich największych przebojach.

Jeden z hymnów młodzieży kontestującej stan wojenny. Czterdzieści lat temu była to "nowa fala". Utwór - przebój, którego tak nie lubili twórcy, że nie zamieścili go na płycie długogrającej. Władza nie lubiła, autor nie lubił, ale ludność znała na pamięć i kochała.

Góra urodziła mysz. Przeszło setka ludzi (w tym "doradca duchowy" Santany) zaangażowana w nagranie i "wypuszczenie na rynek" przeciętnej muzyki okraszonej typowymi dla Santany infantylnymi, popkulturowymi ambicjami "duchowymi". Płyta dostała się w 2002 roku nawet na jakieś listy, ale przy takiej "produkcji" byłoby dziwne, gdyby się nie dostała. Dla zakochanych w Santanie. Biznes jest biznes.

Orkiestra John'a Fox'a nagrywała w stylu typowym dla dużych orkiestr lat 70-tych i 80-tych XX wieku (smyczki, trąbki, harfy, dzwonki, chórki, itp.) własne opracowania dawnych i współczesnych przebojów. Granie, które chyba całkowicie zniknęło wraz z rozwojem instrumentów elektronicznych: jeden sprawny muzyk z keyboardem stanie dzisiaj za całą orkiestrę. Płyta ma zatem podwójny posmak autentycznego grania: nie dość, że muzykę gra cała, żywa orkiestra (a nie generuje jej jeden manipulator cyfrowej i programowanej klawiatury), to jeszcze nagranie jest analogowe.

Co tu pisać: La Scala, Victor de Sabata, Maria Callas, Giuseppe Di Stefano, Tito Gobbi... . Rozkosz dla miłośników mistrzowskiej sztuki operowej połowy XX wieku. Węgierskie wydanie nagrania EMI. Jakość płyt i okładki odpowiada jakości muzyki.