Muzyka klasyczna

Trzy symfonie Haydn'a - "Alleluja" (Hob. I:30), "L'Imperiale" (Hob. I:53) i "Loudon" (Hob. I:69) - w legendarnym nagraniu: Concentus musicus Wien, dyryguje Nikolaus Harnoncourt.

Wyjątkowe nagranie: próba odtworzenia muzyki całej mszy, tak jak mogłaby być celebrowana w kościele pod wezwaniem Świętego Tomasza w Lipsku, w 1740 roku, a więc także z udziałem chóru (wiernych) śpiewających hymny. 

Przez około dwa stulecia Neapol należał do najważniejszych "muzycznych" miast europejskich. Przynajmniej część niezwykle bogatej twórczości tego okresu (wiek XVIII przyniósł osłabienie sił twórczych) postanowiła wydać na swoich płytach wytwórnia Opus 111 (zaplanowano aż 50 płyt z z serii "Tesori Di Napoli"). Prezentowana płyta jest tomem trzecim z serii. Na płycie XVII i XVIII wieczne perełki (a może błyskotki?) w mistrzowskim wykonaniu Capella De' Turchini pod dyrekcją Antonio Florio. Neapol, a więc oczywiście opera buffa i kompozytorzy jej "złotego wieku". 

Czy - gdyby nie Mozart - ktoś słuchałby dzisiaj tego kompozytora? Czy został na trwałe wydobyty z zapomnienia przez film Formana, czy też ponownie odejdzie w niepamięć?

Johann Nepomuk Hummel. Variations for oboe, Op.102. Septet, Op.74. Basson Concerto, W23. Vladislav Borovka, oboe. Ivan Klansky, piano. Pavel Langpaul, basson. Czech Nonet, Praga Camerata - Pavel Hula.

Jean-Philippe Rameau, Castor i Pollux, Tragedia liryczna w 5 aktach z prologiem (wersja z 24 października 1737 roku). Nagranie rekomendowane przez "Classica".

Siedemnaście wspaniale brzmiących nagrań (z opisem): audiofilska płyta testowa w formacie HDCD (oczywiście nie ma problemu, by wykorzystać ją również na sprzęcie CD). Doskonałe nagrania przygotowane specjalnie, by sprawdzić całe bogactwo dźwięku generowanego przez sprzęt Hi-Fi: barwę, plastyczność, głębokość, brzmienie, dynamikę - wszystko, co dusza (kochająca muzykę i swój sprzęt Hi-Fi) zapragnie. Dzieło niezależnej, legendarnej szwedzkiej wytwórni OPUS 3.   

Haydn. Cacilien-Messe, Paukenmesse - Mass in Time of War, Kleine Orgelmesse. Nagrania z lat sześćdziesiątych w cyfrowej edycji.  

Luigi Boccherini i jego przebojowe kwintety oraz kwartet na smyczki, tym razem w wykonaniu Cuarteto Casals. Pewien znajomy Antykwariatu zauważył, że dla osób wykształconych na dawnych interpretacjach (I Musici, Romero, Academy Of St Martin In The Fields Chamber Ensemble, Quartetto Italiano, Casals, itd., itd.) współczesne wykonanie brzmi jak muzyczne ADHD. Nagranie zdobyło bardzo dobre recenzje. Taka była moda w 2011 roku: strojenie i bardzo dziarskie wykonanie miało dodać wigoru muzyce nocnego Madrytu, zbyt ugładzonej przez manierę eleganckich sal koncertowych. Ale lata lecą, a nowości nigdy dosyć (zwłaszcza, że trzeba jeszcze raz sprzedać to, co już jest niemal do bólu "ograne"). I zapewne dzisiaj, dla współczesnej wrażliwości, nagranie Cuarteto Casals będzie się jawiło jako klasycznie stonowane - tak stonowane, że na pewno znowu będzie wymagało "nowatorskiego odczytania i interpretacji" i nowego nagrania przez kolejne pokolenie młodych, jeszcze bardziej dziarskich muzyków, w świecie jeszcze bardziej przygniecionym hałasem.

Heinrich Ignaz Franz Biber, Missa Salisburgensis. Cudem odnalezione i przywrócone życiu monumentalne dzieło baroku. 

Elliott Carter. Clarinet Concerto (1996 - Michael Collins - clarinet, London Sinfonietta), Symphonia Sum Fluxae Pretium Spei (1993-96, BBC Symphony Orchestra). Oliver Knussen. World Premiere Recordings.

Tętniąca życiem muzyka gitarowa z XVIII-wiecznej Hiszpanii, którą (grając na instrumentach z epoki) w wiek XXI przenieśli: Paul O'Dette, Andrew Lawrence-King, Pedro Estevan, Pat O'Brien, Steve Player.

Muzyka czasów najdawniejszych, niemal od od zarania, bo od Grecji starożytnej, po pierwsze wieki Chrześcijaństwa. Do płyty dołączone opracowania historyczne i muzykologiczne uzasadniające dokonane rekonstrukcje.

Kameralna muzyka, ale wyjątkowa, bo sceniczna: mini-opera (o maxi-pysze i próżności kobiecej). Co czeka mężczyznę, który stanie się świadkiem, jak kobieta przywraca sobie utracone wdzięki, a nawet rzecz - z istoty nieprzywracalną - czyli "niewinność" - dziewictwo? Przed okrutnym wyrokiem nie uchroni takiego nieszczęśnika ani nieświadomość i przypadkowość popełnionej niedyskrecji (normalnie do oceny moralnej czynu konieczne jest jego świadome popełnienie), ani podziw dla "regenerowanej" urody. Ujawnienie tajemnicy przywracania kobiecych wdzięków i powabów - oto zbrodnia, której kobieta nigdy, nikomu nie wybaczy. A wyrok jest jeden: śmierć i to zadana w sposób sadystycznie wymyślny. "Kobieto, puchu marny...". Wykonanie utworu, dokonane pod kierunkiem Williama Christie, również wyjątkowe, nagradzane m. in. za wierność epoce ("Un evenement ffff Telerama" :) 

Ignaz Joseph Pleyel Koncert B-Dur na fagot i orkiestrę (Ben 107) i Symfonia C-dur, 1786 (Ben 131) oraz Johann Ladislaus Dussek Koncert fortepianowy F-Dur, op. 17, 1792. 

Wydanie audiofilskie. Koncerty nr 1 i nr 3. Dieter Klocker klarnet, Praska Orkiestra Kameralna.

Wydanie audiofilskie (DDD / 32 Bit Digital Sound / High Quality Audiofile Edition) Beethoven, Symphony No. 9 In D Minor, Opus 125 'The Choral'. The Royal Philharmonic Orchestra. Conductor Raymond Leppard. Chorus: The Ambrosian Singers.

BEETHOVEN. The Royal Philharmonic Orchestra. Conductor James Lockhart. SYMPHONY NO. 2 IN D MAJOR, OPUS 36 & SYMPHONY NO. 8 IN F MAJOR, OPUS 93. High Quality Audiofile Edition CD.

Tak o płycie informowało Polskie Centrum Informacji Muzycznej: "Monograficzna płyta jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów czasu postmodernizmu. Kompozycje tu nagrane doskonale wyznaczają jego idiom kompozytorski, na który składają się przede wszystkim dwa elementy: faktura heterofoniczna oraz specyficzna technika surkonwencjonalizmu (określenie kompozytora), polegająca na ujawnieniu niejako jedynie fragmentów narracji muzycznej, tak, aby słuchacz musiał siłą wyobraźni zrekonstruować całość. Utwory charakteryzuje "poszarpany" tok rytmiczny oraz bogactwo środków kolorystycznych. W konsekwencji niezwykle wyrazisty, oryginalny styl kompozytorski Szymańskiego jest doskonale rozpoznawalny dla każdego, kto choć raz zetknął się z jego muzyką."

Jedno z najsłynniejszych i najpiękniejszych wykonań, wyraz kunsztu Wiedeńskich Filharmoników oraz popis mistrzostwa Riccardo Muti. Ktoś napisał nawet, że niniejsze nagranie to "prawdziwy gejzer twórczej energii". No proszę, a co by pisano, gdyby symfonia była jednak skończona? (Wiemy, wiemy, ona się tylko tak nazywa, a w istocie jest skończona i ma tylko dwie części, bo tyle miała mieć, tak tylko zażartowaliśmy, bo recenzja nam się spodobała - taki "gejzer marketingowych zachwytów").