Literatura dziecięca i młodzieżowa

Doktor Watson (czyli najprawdopodobniej Arthur Conan Doyle) przemierza Dolinę Trwogi (zwaną gdzie indziej Doliną Strachu), królestwo demonicznego Moriarty'ego. Przerażająca dolina byłaby Doliną Bez Wyjścia, gdyby nie niepokonany... . No właśnie: kto i z jakim skutkiem przeciwstawił się złu, i dlaczego nie był to porucznik Borewicz Sławomir - o tym trzeba już przeczytać samemu.

Muzyka - sama w sobie - jest  cudem i tajemnicą. A jeśli do tego będzie jeszcze grana na cudownych skrzypcach - otworzy wrota do baśniowego świata. 

Lektura szkolna. Według Daniela Defoe napisał Stanisław Stampf'l.

Opowieści z historii Chile pisane dla PRL-owskiej młodzieży.  

Jedno z niezliczonych wydań tej klasycznej powieści młodzieżowej, ale wyjątkowe, bo z dziewiętnastowiecznymi ilustracjami wydania paryskiej kolekcji Hetzel. 

Twarde, surowe życie i ciężka praca wielorybników z tajemniczym potworem w tle. Podobno lektura nieodpowiednia dla dzisiejszego, młodego czytelnika, od kołyski wprawianego w ekologiczny sentyment. Czy rzeczywiście młody człowiek wychowany na grach komputerowych, gdzie wrogów morduje się masowo i bardzo realistycznie, przeżyje wstrząs przeczytawszy opis morskich polowań? Pytanie retoryczne: wstrząsu nie będzie, bo trzeba by przeczytać.

Kapitan Nemo, "Kapian Nikt", jeden z najbardziej charakterystycznych i wyrazistych bohaterów literackich. Anioł zemsty, jak Hrabia Monte Christo. Czy złem można odpowiadać na zło? Czy sprawiedliwość wymierzana według własnego, osobistego kodeksu, jest jeszcze sprawiedliwością? I samotność jako oczywista konsekwencja bycia poza światem i przeciw światu. A dla Polaków jeszcze jedno świadectwo ich historycznego wybrania: Kapitan Nemo miał być pierwotnie Polakiem, powstańcem, ale rosyjska interwencja u wydawcy spowodowała zmianę Polaka na Hindusa. Rosjanie, "bracia Słowianie". Zdaniem tych "braci" Polska nie mogła istnieć nie tylko w świecie rzeczywistym, ale również w fikcyjnym. "Czy może być większa"... nienawiść niż ta, która skazuje na niebyt nie tylko w życiu, ale również w fantazji, w snach? 

"D'Artagnan" - powieść napisana w 1928 roku przez Henry'ego Bedford-Jones'a według - jak twierdził autor, a co powtarzają niektórzy wydawcy - odnalezionego rękopisu Aleksandra Dumas'a. Prawda to, czy bujda? A zresztą: ktoś ją napisał i "jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było" (Jaroslav Hasek).

Kilka, napisanych dla dzieci i młodzieży, obrazków z historii Anglii z poetyckimi interludiami.

Winnetou, Old Shatterhand, przebiegli i groźni złoczyńcy, dzielni i szlachetni Indianie, dobro i zło oraz sprawiedliwość, która za dobro wynagradza, a za zło karze, czysta przyjaźń między mężczyznami, przyjaźń jako związek bratnich dusz, przyjaźń, która wiąże na całe życie i dodaje odwagi, pozwalając pomagać potrzebującym z narażeniem własnego oraz wspólnie, mężnie pokonywać zło, piękne i dzielne kobiety oraz małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, miłość między kobietą i mężczyzną oraz dzieci jako naturalny owoc tej miłości, dwie płcie... Dwie płcie?! I tę książkę napisał Niemiec?!

Klasyka PRL-owskiej literatury lotniczej o Polskich lotnikach w bitwie o Anglię, w kieszonkowym formacie.

Trujące pasmo, Eksperyment profesora Challengera i Motor Browna-Pericorda. Wszystko z ilustracjami, bo książka wydana w serii klasyki dziecięcej.

Kanon Niziurskiego, czyli powieść sensacyjna z PRL-u dla młodzieży. W zasadzie dla chłopców z PRL-u: "niesamowite przygody", które opisywał Niziurski i sposób, w jaki je opisywał, trafiały bardziej w gusta chłopców niż w oczekiwania i potrzeby dziewcząt. Dla nich pisały Musierowicz, Siesicka, Ożogowska...

Niziurski, a więc jeszcze jedna powieść sensacyjna dla młodzieży (z PRL-u). 

Jeszcze raz klasyka PRL-owskiej literatury dla młodzieży, tym razem w miękkich okładkach.

Ostatni Mohikanin, czyli Sokole Oko w roli głównej w najsłynniejszej powieści z pięciu poświęconych jego przygodom. Książka akcji (tak, jak są filmy akcji).

Popularna w internecie mądrość życiowa głosi, że nic tak nie dzieli ludzi, jak wspólne mieszkanie. Tymczasem w książce okazuje się, że nic bardziej nie łączy ludzi, jak "trudne warunki lokalowe". Dzieciństwo, młodość i wchodzenie w dojrzałość w zrujnowanej po wojnie Warszawie. Nie ma w zasadzie nic, są tylko ludzie, którzy chcą się nauczyć wspólnie żyć. Ciekawe porównanie: czy teraz, w czasach, kiedy zdaje się, że "jest wszystko", dla młodych ludzi ważne jest, by szukać tego, co łączy i nie patrzeć na to, co dzieli? Co nadaje sens życiu: być z kimś i dla kogoś, czy być singlem i dla siebie? Czy dla dzieci i młodzieży wychowanych w coraz większych mieszkaniach, z coraz modniejszymi meblami, w coraz bardziej odgrodzonych od świata osiedlach, gdzie kontakt z drugim człowiekiem odbywa się głownie przez ekran telewizora i telefonu, książka Ożogowskiej, opowiadająca o bezpośrednim uczeniu się wspólnoty z innymi, jest lekturą, która wciągnie ich tak, jak wciągała i oczarowywała ich dziadków i rodziców (głównie jednak babcie i mamy)? Czy zostało coś, oprócz sentymentu?

Carska Rosja, zachwycająca przyroda syberyjska, niebezpieczeństwa, przygody, wielkie uczucia, bohater bez skazy i jego przeciwnik, zły bardzo. Akcja wciąga i wszystko dobrze się kończy, a na koniec refleksja ku zastanowieniu: "Odszukali pewien grób na bezdrożu (...). Postawili na (...) mogile krzyż - na znak tego, że życie jest męką... i  że w nim niewinni cierpią dla zbawienia drugich, którzy osiągają kroplę szczęścia za cenę wielkich bohaterstw i poświęceń!". Jak na literaturę akcji (dla czytelnika w każdym wieku) przystało.

Książka z serii "Klasyka dziecięca". Historia pieso-wilka czy też wilko-psa, który - pomimo dzikości natury - ma wielkie serce i ludzi, którzy - choć nie są mieszańcami - okazują się bestiami.

Pełen tytuł: "Bajka o carze Sałtanie, o jego synu sławnym i potężnym bohaterze księciu Gwidownie Sałtanowiczu i o pięknej księżniczce Łabędzicy". Historia wierszem z rymami opowiedziana i, choć wydrukowana w Mińsku, czyli wówczas w ZSRR, wydrukowana po polsku.