Książki

„Społeczne role uczonych”, czyli czynna rola wiedzy w kulturze i życiu społecznym. Książka z 1984 roku, a zagadnienia stale aktualne.

Sen często staje się koszmarem. Marzenia, gonitwa za lepszym jutrem. Amerykański sen i rozczarowanie, które jest powszechnym, ludzkim doświadczeniem. I historia, która jest tak opowiedziana, że aż prosi się o sfilmowanie.

Zbiór opowiadań.

Czuła jest noc... A jakie są dni? Dwoje Amerykanów w Europie, która, nie zapomniawszy wielkiej wojny, szykuje się do nowej, jeszcze większej. Życie rozpięte między złudną ucieczką w zapomnienie, a szaleństwem. Klasyka.

Czyli człowiek jako towar, którego przeznaczeniem jest zaspokajać pożądanie - od zarania ludzkości po czasy najnowsze.

Kolekcjonerskie wydanie słynnego dzieła Fryderyka Nietzschego.

Zanim utrata zmysłów stała się zupełnie oczywista Nietzsche napisał kilka książek, które zamiast świadczyć o jego osuwaniu się w szaleństwo, uwiodły miliony "brodzących w ciemności" "intelektualistów". Zło, jakiemu dała pożywkę chora i obłąkana pisanina Nietzschego jest tragicznie wymierne - "po owocach go poznacie": dziesiątki milionów ludzkich istnień i piekło na ziemi totalitarnych ideologii. XX wiek potrzebował jakiegoś wodzireja dla swojego danse macabre: Nietzsche ze swoimi "szatańskimi wersetami" okazał się idealnym kandydatem.

Reprint przedwojennego wydania "Poza dobrem i złem". Zanim utrata zmysłów stała się już zupełnie oczywista Nietzsche napisał kilka książek, które zamiast świadczyć o jego osuwaniu się w szaleństwo, uwiodły miliony "brodzących w ciemności" "intelektualistów". Zło, jakiemu dała pożywkę chora i obłąkana pisanina Nietzschego jest niestety bardzo wymierne - "po owocach go poznacie": dziesiątki milionów ludzkich istnień i piekło na ziemi totalitarnych ideologii.

„Narodziny tragedyi, czyli hellenizm i pesymizm” to jedna z pierwszych książek Nietzschego, która odbiega od treści zawartych w kolejnych jego utworach. Zanim utrata zmysłów stała się już zupełnie oczywista Nietzsche napisał jeszcze kilka innych książek, które zamiast świadczyć o jego osuwaniu się w szaleństwo, uwiodły miliony "brodzących w ciemności" "intelektualistów". Zło, jakiemu dała pożywkę chora i obłąkana pisanina Nietzschego jest tragicznie wymierne - "po owocach go poznacie": dziesiątki milionów ludzkich istnień i piekło na ziemi totalitarnych ideologii.

Zanim utrata zmysłów stała się już zupełnie oczywista Nietzsche napisał kilka książek, które zamiast świadczyć o jego osuwaniu się w szaleństwo, uwiodły miliony "brodzących w ciemności" "intelektualistów". Zło, jakiemu dała pożywkę chora i obłąkana pisanina Nietzschego jest niestety bardzo wymierne - "po owocach go poznacie": dziesiątki milionów ludzkich istnień i piekło na ziemi totalitarnych ideologii.

Kapitał społeczny a droga do dobrobytu

Jaka to słynna książka! Słynne "spojrzenie w przyszłość". Koniec historii. "Jeśli zwalniają z pracy, to znaczy, że będą przyjmować" - jak twierdził Lejzorek Rojtszwaniec. A zatem jeśli coś się kończy, to znaczy, że coś się zacznie. Tylko skąd przekonanie, że zacznie się raj na ziemi? Ta książka to okazja, by podążyć za wzrokiem widzącego przyszłość... Choć z drugiej strony co człowiek może powiedzieć o przyszłości? Oto planuje sobie wyjazd do Kisłowodzka, ale nic z tego, bo olej już rozlany... 

„Konterfekt zalotnej Andaluzyjki” zaliczany jest często do hiszpańskiej literatury erotycznej, ale lektura tej książki pozwala na odkrycie w niej znacznie więcej niż prostej rozrywki.

Przedwojenna książka, współcześnie wydana (reprint), o przedhistorycznej krainie, która istniała jeszcze całkiem niedawno. Podtytuł mówi wszystko: "Piękno przyrody. Pomniki pracy. Zabytki dziejów." Podróż w czasie - Rzeczpospolita mityczna.

Reprint tomu z przedwojennej serii "Cuda Polski". "Cuda" zdaje się być słowem zbyt słabym. Książka budziła bowiem zachwyt i podziw, a nawet dumę, bogactwem i pięknem natury, jakim obdarzona została Rzeczpospolita: Puszcza Augustowska, Puszcza Knyszyńska, Puszcza Białowieska, Puszcza Zielona i Biała. Dzieło Ossendowskiego oczarowuje nie tylko baśniowym, dla współczesnego czytelnika, tematem, ale również urzeka pięknem języka. Dzieło niemal idealne, gdzie forma dorównuje treści. Nic dziwnego, że komuniści w PRL-u Ossendowskiego objęli zakazem cenzury, a jego książki wycofywano z bibliotek i niszczono. W niszczeniu - paleniu, mieleniu - polskich książek rządzący PRL-em prześcignęli hitlerowców, tylko, że zgodnie z sowieckim nakazem utajniana wszystkiego, nie robili tego publicznie, nie defilowali przy blaskach pochodni. Tak, jak zabijali w piwnicach i w lasach, tak i kulturę polską mordowali w ukryciu. Chwała Bogu, że to, co cudem ocalało, przywracane jest kulturze. Książki więc są, ale czy są jeszcze czytelnicy?

Same bajki.

Exodus - czy to dobre słowo? Może lepszym słowem byłaby gehenna? Ludobójstwo? Zagłada? Holocaust związano z przeprowadzaną przez Niemcy zagładą Żydów, ale przecież polityka narodowościowa Rosji (a potem Związku Sowieckiego) również była realizacją planów zagłady zagarniętych narodów i zagłady obywateli podbitych państw. I plany te realizowano zanim Niemcy zaczęły prowadzić "politykę czystości rasowej" i realizowano je metodami oraz z okrucieństwem i bezwzględnością, które stały się wzorem dla niemieckiego ludobójstwa. Jeszcze jedna książka - wstrząsające świadectwo.

Ewangelie po polsku i Gospels, czyli ich tłumaczenia na angielski. Do książki dołączona płyta CD z Ewangelią według św. Łukasza w języku polskim.

Niemiecka machina zbrodni i bohaterstwo zwykłych Polaków - żeńskich klasztorów - w ratowaniu Żydów.

Miłosierdzie Boże: posoborowo oddzielone ideologicznie od Bożej Sprawiedliwości przemieniło się w herezję Bożej pobłażliwości, ślepej i wybaczającej wszystko, wszystkim i zawsze. Posoborowi ideolodzy negują prawdę wiary katolickiej, że Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze i zastępują ją infantylną dyrektywą polityczną o "tolerancji". A przecież miłosierdzie jest możliwe tylko wtedy, kiedy połączone jest ze sprawiedliwością. Bez sprawiedliwości, ślepe na sprawiedliwość, przemienia się w utwierdzanie niesprawiedliwości, tym samym przemienia się w okrucieństwo. Czy biografia św. Faustyny oraz opisanie początków Kultu Bożego Miłosierdzia da odpowiedź na pytanie jak i dlaczego doszło do powszechnego dziś bluźnierstwa, że oto Bóg jest ślepy na zło i ślepy na łamanie swoich przykazań? A nawet więcej! Według posoborowej sekty Bogu jest wszystko jedno, jak żyją ludzie, co robią i kim są, byleby tylko nie byli katolikami wiernymi Jezusowi Chrystusowi i tradycji Kościoła. Wobec chroniących depozyt wiary posoborowa sekta nie tylko nie głosi sprawiedliwości, ale i miłosierdzia-tolerancji. Doprawdy, czy zaprzedani słudzy Złego mogliby mówić i robić coś więcej?