Kryminał, sensacja, groza,...

Czyli trochę horroru dla młodszych i dużo uciechy dla starszych.

Narodziny literatury sensacyjnej i fantastyki jako samodzielnej odnogi literatury pięknej. Niemiec, co Polkę miał za żonę i serce Polsce przychylne. W tomie siedem "opowieści Hoffmanna": 'Złoty garnek', 'Ordynacja', 'Ślub', 'Historia o Dziadku do Orzechów i o królu myszy', 'Wybór narzeczonej', 'Panna de Scudery', 'Narożne okno'.

Opowieści grozy, które - dla wzmocnienia efektu - zostały odpowiednio zilustrowane.

Edgar Allan Poe, Tales of Mystery and Terror, kolejna książka z amerykańskiej serii "Illustrated Classic Editions", czyli opracowań przygotowanych specjalnie dla młodzieży lub uczących się języka angielskiego. Tyle samo tekstu, co ilustracji. 

Książka z 1947 roku, a więc kryminał w "stylu klasycznym". Zagadka do rozwiązania siłą intelektu, a nie siłą mięśni, bohaterowie rozmawiają bez użycia przekleństw i - o dziwo - mogą się zrozumieć, narracja bez naturalistycznych opisów, zwłaszcza zdarzeń o naturze erotycznej... . Dla jednych niezrozumiała ramota, dla innych inteligentna, sensacyjna rozrywka.

Ostatnia sprawa Perry Mason'a. Książka wydana już po śmierci E. S. Gardnera - czterdzieści lat po debiucie literackim najlepszego twórcy kryminałów wśród adwokatów i najlepszego adwokata wśród autorów kryminalnych.

"Sprawa szkarłatnego pocałunku" to tytuł pierwszego z pięciu opowiadań zamieszczonych w tomiku. Pozostałe: "Palce Fonga", "Dolina małych strachów", "Piorun", "Interes na dystans". Opowiadania z lat 1930 - 1948. 

Sprawa ujrzała światło dzienne w 1951 roku, a więc osiemnaście lat od kryminalnego "debiutu" adwokata Perry Mason'a. Osiemnaście lat - wiek dojrzałości, a zatem kwintesencja stylu Gardnera. Intrygująca zagadka, wciągająca rozprawa sądowa, pełne napięcia dochodzenie. Klasyka klasycznego kryminału: zbrodnia i wyjaśniający wszystkie tajemnice, dzięki pracy swych szarych komórek, detektyw. I mniejsza o to, że tym detektywem jest adwokat prowadzący praktykę. On też - przecież nie tylko mały Belg - ma szare komórki wyspecjalizowane w tropieniu zbrodniarzy.

Powieść z 1967 roku. Siedemdziesiąta ósma książka o Perrym Masonie - Perry Mason walczył ze złem już od trzydziestu czterech lat. 

"Sprawa wyjącego psa" była czwartą książką Gardnera o błyskotliwym adwokacie Perrym Masonie. Wydana w 1934 roku, rok po dojściu Hitlera do władzy, pięć lat przed niemiecko-sowieckim atakiem na Polskę, siedem lat przed Pearl Harbor, jedenaście lat przed zrzuceniem bomby atomowej na Hiroszimę. Rok 1934 - rok, w którym ludzie mordowali się jeszcze prywatnie, a ich zbrodnie spotykała sprawiedliwa kara. 

Klasyka kryminału - kryminał vintage, czyli zagadka kryminalna old school. Kiedyś również w legendarnej interpretacji legendarnego Teatru Kobra. Kupienie tej książki w księgarni było czynem chwalebnym, bowiem prawa autorskie tłumaczenia posiadała Fundacja Pomocy Dzieciom z Chorobą Nowotworową.

Klasyczny autor klasycznych kryminałów. Ulubieniec PRL-owskiego telewizyjnego teatru sensacji "Kobra".

Podróże w czasie i w... smutku: cóż dobrego można powiedzieć o losie człowieka? Jeśli jego serce nie zazna spokoju tu i teraz, to nie tylko podróże w przestrzeni, ale i w wędrówki w czasie, nie załagodzą, tylko wzmogą naturalną ludzką tęsknotę. Rodząca nieszczęście, niezaspokojona tęsknota: tęsknota za prawdą, dobrem, pięknem, miłością,... "Bo niespokojne jest serce człowieka dopóki nie spocznie w Bogu" jak przypomniał św. Augustyn. Ale jeśli ktoś nie chce przypomnień Świętego? Cóż, pozostaje tylko, coraz bardziej gorączkowa, gonitwa z miejsca na miejsce, od człowieka do człowieka, od przyjemności do przyjemności, aż wreszcie - gdy Ziemia okazuje się zbyt mała - nadzieja na władanie czasem. Jak pokazuje lektura - równie złudna.

Stan książki jest dowodem na możliwość podróży w czasie: książka jest nowa.

Książka wydana w Klubie Złotego Kluczyka, który - po przejęciu przez Wydawnictwo Zysk i S-ka - przestał sławić osiągnięcia Milicji Obywatelskiej, a wypłynął na szerokie wody zbrodni nieograniczonej ani ideologicznie, ani historycznie, ani czasowo, czego przykładem jest niniejsza powieść-gigant (przeszło 700 stron!) dziejąca się w XVII-wiecznej Anglii. Coś jak "Imię róży": długie i w historycznych dekoracjach.

Kazimierz Koźniewski - komunista, wielki "intelektualista" PRL-u, "autorytet moralny", "pisarz", "publicysta" ze słowotokiem jak Tokarczuk - zapisał tysiące stron. A pisał nie tylko "wszystko" (czego dowodem ta miłosna agitka na cześć dzielnej MO), ale i "na wszystkich", nie wyłączając najbliższych. Wyjątkowo szkodliwy donosiciel i tajny współpracownik policji politycznej. Autor oficjalnego uzasadnienia "wprowadzenia stanu wojennego". "Bezwzględny bojownik frontu ideologicznego", więc nic dziwnego, że pisanie i literaturę traktował jako pole walki z "przeciwnikami ustroju". "Sztyletem w serce" to nie książka, ale mimowolne świadectwo historyczne: przykład PRL-owskiej nędzy intelektualnej - jeszcze jedna z "książek najgorszych" Barańczaka. Fikcja, która przeraża swoim mimowolnym realizmem. Portret PRL-u w pigułce,  obrzydliwość (w sensie biblijnym): świat "wywrócony na nice", zło jako dobro, degeneraci moralni na świeczniku, grafomania, tylko dlatego, że słuszna ideologicznie, jako literatura. Aż dziw, że nie dostał "nagrody noblowskiej". "Miś, miś, świńska rura, a nie miś". 

Bardzo ciekawe wydanie: tekstowi powieści towarzyszą bowiem, oprócz "zwykłych" ilustracji, ilustracje z epoki (grafiki, reprodukcje, plany, zdjęcia zabytkowych przedmiotów, itp.) oraz opisy i wyjaśnienia obrazujące życie codzienne oraz naukowe epoki, w jakiej rozgrywa się powieść. Bardzo ciekawy pomysł edytorski - jakby rozbudowane przypisy, które, dzięki wzbogaceniu ilustracjami, nabrały własnego, samoistnego życia i uczyniły z powieści bogatą w treści pozaliterackie (historyczne, naukowe, obyczajowe, socjologiczne) wyjątkową książkę. Idealna lektura dla młodych ludzi: opowiedziana historia, dzięki dodanym materiałom, okazuje się nie tyle przerażającą, wyizolowaną powieścią grozy, co koherentnym elementem całkiem realnej kultury i całkiem realnego okresu historycznego. Powieść - album.

Relacja mafiosa. Świat przerażającej zbrodni, który - sfilmowany z gwizdami wcielonymi w role bezwzględnych bandytów - zmienia się we wciągające kino, godne Oscarów, Srebrnych Lwów i całej masy innych nagród. Pierwowzory, czyli mafiosi, są karani, a aktorzy nagradzani. Jednym słowem najlepszym sposobem na zarobienie legalnych pieniędzy z przestępstw i zbrodni jest przemienić zbrodnię w show. Bandyci kradną, maltretują, szantażują, terroryzują, gwałcą, handlują narkotykami, mordują, a show biznes zbija na tym fortunę. Powstaje zatem podejrzenie, że może mafia jest w istocie tajną wypustką Hollywood? Czy Hollywood przypadkiem sam nie organizuje świata zbrodni, by mieć co filmować, by mieć z czego oficjalnie czerpać krociowe zyski? Legalne pieniądze z nielegalnych źródeł? A przy okazji sprytny, oficjalny i legalny sposób na pranie brudnych pieniędzy?

Klasyka. Takie były literackie początki obecnej mody na złe istoty, które mordują ludzi, by żywić się ich krwią. Książka po francusku (wiadomo, że jeśli chodzi o jedzenie, to najprawdopodobniej najlepsza jest kuchnia francuska). 

Półświatek dziewiętnastowiecznego Londynu. Dekadencja i estetyzm. A w tym wszystkim główny bohater i jego tajemniczy portret – portret Doriana Graya