Jazz

Komeda Quintet i Astigmatic, czyli płyta zajmująca pierwsze miejsce we wszystkich ważnych polskich rankingach jazzowych. Oryginalne, pierwsze tłoczenie legendarnej płyty nagranej w grudniu 1965 roku. Jedyne w swoim rodzaju porywające brzmienie (niestety utracone we wszystkich następnych reedycjach). Absolutny rarytas. Nagranie oczywiście monofoniczne.

O płytach z tej serii piszemy zawsze to samo: że to biały kruk i że czarna perła. Płyta monofoniczna z 1965 roku.

Co tu pisać? Prawdziwy biały kruk (czarnego krążka). Pierwsze tłoczenie (monofoniczne!) z 1966 roku. Czarna perła.

Kolejny rarytas - czarna perła. Unikat i klasyka polskiego jazzu. Płyta winylowa, monofoniczna, z 1966 roku.

Rok 1970 i początek nowej epoki w jazzie. Jedna z najważniejszych płyt dla jazzu i jednocześnie jedna z płyt budzących największe kontrowersje. Bo są przecież i tacy, dla których nagrane dźwięki nie są muzyką, tylko zwykłym hałasem. No i do tego imponujący zestaw muzyków, którzy tę muzykę, albo ten hałas, tworzyli. I oczywiście klasycznej płycie towarzyszy klasyczne pytanie: a co znaczy tytuł? Jeden polski muzyk jazzowy (zapomnieliśmy który) w polskim radio przetłumaczył tytuł jako "napój czarownic". Mówi się też, że jest to dzieło w równej mierze Miles'a Davis'a co i producenta, Teo Macero.

Klasyka polskiego jazzu na winylowej płycie z 1967 roku.

Płyta rarytas. Klub płytowy Polskiego Stowarzyszenia, edycja specjalna. nagranie promocyjne. Koncert Jazz Jamboree w dwa miesiące po podpisaniu porozumień sierpniowych. Zdawało się, że wolność rządzi...

Płyta winylowa. Jazz eksperymentalny z 1973 roku. Ostatni album Mwandishi Band.

"Zimni kvety" to po czesku "Kwiaty zimowe". Po czesku, bo płytę nagrał Adam Makowicz 24 lutego 1977 roku w Pradze. Czesi wydali ją w 1978 roku.

Kolekcjonerska perełka, albo biały kruk (w zasadzie powinniśmy napisać "kruczek", bo to "czwórka") czarnego krążka. PRL-owski jazz z czasów pionierskich. Płyta nagrana najprawdopodobniej w 1957 roku. Dwie wokalistki Elisabeth Charles i Carmen Moreno oraz Zespół Jazzowy Z. Wicharego (strona A) i J. Walaska (strona B). W zespole Zygmunta Wicharego zaczynały swoją muzyczną karierę takie późniejsze gwiazdy polskiego jazzu jak Urszula Dudziak czy Zbigniew Namysłowski. Jazz w tamtym czasie był sprawą poważną, ideologiczną i państwową, a dla niektórych nawet sprawą - niestety! - życia i śmierci, jak dla Zygmunta Wicharego, tragicznie zmarłego - pobitego na śmierć...

Piąta płyta studyjna. Santana - w towarzystwie doskonałych muzyków - brawurowo łączy rock z jazzem i z muzyką latynoską.

Płyta nagrana w Wiedniu w dwa (!) lutowe dni w 1973 roku, a wydana przez Klub Płytowy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, przy współpracy Polskich Nagrań. Polski jazz w natarciu,

Winyl rarytas. Legendarny polski jazz w najlepszym wykonaniu: Sławomir Kulpowicz - pianino, Witold Szczurek - bas, Czesław "Mały" Bartkowski - perkusja.

Płyta winylowa z 1969 roku. Współczesny jazz z gitarą w roli głównej.

Cannonball Adderley - alto sax, Nat Adderley - cornet, Sam Jones - bass, Louis Hayes - drums, Victor Feldman - vibes and piano, with guest artist Wynton Kelly - piano. 

Pełny tytuł płyty brzmi: "Stan Kenton's Greatest Hits In The Famous Original Recordings". Stan Kenton - wynalazca "jazzu progresywnego" (przynajmniej takiego terminu) i "ściany dźwięku". Ngrania pochodzą z lat 1943 - 1947. Płyta wydana w USA przez Capitol Records The Star Line była nagrana w systemie "High Fidelity Duophonic", którym firma Capitol chciała "uprzestrzenić" nagrania monofoniczne (coś, jak kolorowanie czarno-białych filmów, ach, te amerykańskie poprawianie przeszłości), by brzmiały odpowiednio do wymagań audiofilskich lat 60-tych XX wieku (płyta jest bowiem z 1965 roku). I żeby sprawa była całkiem jasna nawet napisano na płycie, że "Duophonic: for stereo phonograps only". Starania o idealne brzmienie wsparte zostały staraniem o ochronę płyty. Została więc włożona nie tylko w sztywną, typowo amerykańską okładkę, ale przede wszystkim w specjalną kopertę, która miała chronić płytę nie tylko przed różnymi mechanicznymi zanieczyszczeniami, ale również przed elektryzowaniem się. Na okładce dokładne informacje o nagraniach, zarówno historyczne, jak i o twórcach i wykonawcach. Big-band również w sensie dosłownym słowa "big".

Tomasz Szukalski. Był jednym z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, brał udział w nagraniu ponad stu płyt, a umarł w wieku 64 lat z powodu - jak to powiedział Michał Urbaniak - "nadużywania życia". Płyta z 1986 roku. Polski jazz - mistrzostwo światowe.

Płyta z 1963 roku, francuskie wydanie.

Legendarna płyta z 1987 roku. Włodzimierz Pawlik piano - solo.

Polski jazz na okrasę "tego całego syfu" - jak się wówczas powiadało o PRL-owskiej beznadziei (1985 rok).