Jazz

Tokunbo Akinro śpiewa, albo lepiej - melodyjnie wyznaje, marzy, tęskni, pragnie, rozmyśla. Szesnaście standardów rocka, popu i jazzu w ascetycznych opracowaniach na "żeński głos liryczny" i na wycofany akompaniament (saksofon tenorowy, kontrabas, Fender Rhodes). Śpiewanie i granie dla tych, którzy "lubią, kiedy muzyka lekko ich szura" (W. Młynarski).

Klasyka.

Siedemnaście wspaniale brzmiących nagrań (z opisem): audiofilska płyta testowa w formacie HDCD (oczywiście nie ma problemu, by wykorzystać ją również na sprzęcie CD). Doskonałe nagrania przygotowane specjalnie, by sprawdzić całe bogactwo dźwięku generowanego przez sprzęt Hi-Fi: barwę, plastyczność, głębokość, brzmienie, dynamikę - wszystko, co dusza (kochająca muzykę i swój sprzęt Hi-Fi) zapragnie. Dzieło niezależnej, legendarnej szwedzkiej wytwórni OPUS 3.   

Trio Andrzeja Jagodzińskiego i Sinfonia Viva grają czternaście tang. Tango: zawsze to samo i nigdy takie samo. Jeszcze jeden dowód miłości. Jak każda miłość niepojęta dla niezakochanych, dla zakochanych - cały świat.

Jarek Śmietana mógł zagrać wszystko i z każdym, to wiadomo. Tym razem swój kameleonizm muzyczny "ubogacił" politycznie zaangażowaną warstwą tekstową, czym dowiódł, że może grać do śpiewania również o wszystkim. I tak powstała muzyczna wersja michnikowszczyzny. Muzyk słusznie podpisał się "Jarek", bo zaprezentowana na płycie "wypowiedź historyczna" aż żenuje infantylnością i dziecinnym widzeniem historii zanikającego PRL-u i Solidarności. Artykuł z gazety (powołanej przez Kiszczaka na "pierwsze wolne wybory" w 1989 roku) z podkładem muzycznym. 

Stan Getz, The Gold Collection - czyli dwie, naprawdę złote, płyty CD. Nagrania z występów z całego świata, z różnymi muzykami. Wśród nich są 3 nagranie niezwykłe, "polskie": 3 utwory z Warszawy, z 31 października 1960 roku. Ze Stan'em Getz'em grają Andrzej Trzaskowski (fortepian), Roman Dyląg (kontrabas) i Andrzej Dąbrowski (perkusja).   

Muzykę skomponowaną przez Nino Rotę do filmów Federico Felliniego (Amarcord, 8  1/2, La Strada, La Dolce Vita, I Clowns, Casanova, Roma, Toby Dammit) grają jazzmani (zespół I Compani). Bardzo ciekawa płyta, bo choć jazzowa, to jednak wierna oryginałowi. 

Robben Ford, amerykański wirtuoz gitary. Blues, momentami skojarzony z jazzem, w mistrzowskim wykonaniu. 

Rene Marie i trzech muzyków w pełnych zaangażowania kompozycjach. Płyta z 2007 roku, praktycznie nie pojawia się już na rynku. Biały kruk. Wygląda na to, że ostrzeżenie z płyty, iż "unauthorized reproduction can result in bad karma, we strongly discourage it" chroniło skutecznie przed kopiowaniem.

Klasyka polskiego jazzu z lat 60-tych ubiegłego wieku w specjalnej serii Polskich Nagrań: Polish Jazz vol. 13 - reedycja na CD.

Płytę z okazji "dnia zakochanych" jeden z banków dołączył do pewnej gazety w 2002 roku.

Debiut saksofonisty Jackie McLean'a dla Prstige Records z 1956 roku. Jedyna reedycja na CD z 1990 roku.

Polski progresywny rock i jazz, i free, i Bóg wie co jeszcze. Jednym słowem dużo do słuchania (również dlatego, że wydawnictwo zawiera dwie płyty) i trochę do oglądania (jest video). 

"Music written by James Marshall Hendrix". Oprócz Jarosława (na płycie napisane "Jarek", ale nie byliśmy znajomymi, więc gdybyśmy my napisali "Jarka" zabrzmiałoby zdecydowanie lekceważąco i fałszywie-koleżeńsko) Śmietany, Wojciecha (to samo: na płycie "Wojtek") Karolaka, Pawła (a tu zaskoczenie, zamieszanie i brak konsekwencji: dlaczego na płycie nie napisano "Pawełek"?) Mąciwody i Krzysztofa (znowu: dlaczego nie "Krzyś"?) Dziedzica grają też goście specjalni: Maciej (i znowu: dlaczego nie "Maciek"?) Sikała i Nigel Kennedy, angielski polski punk skrzypek klasyczny. Bałagan z tymi imionami - znak powszechnej ucieczki od odpowiedzialności i dojrzałości? Dorośli, którzy przedstawiają się jak dzieci...

Zespół instrumentów dętych, The Chestnut Brass Company, gra (opracowane przez siebie) przeboje, które skomponował  Israel Isidore Beilin (lub Baline), czyli Irving Berlin - jeden z najpłodniejszych kompozytorów muzyki rozrywkowej. Amerykański sen w działaniu: Berlin urodził się w biednej rodzinie na Syberii, a zmarł w Nowym Yorku, mając 101 lat, jako człowiek bogaty i sławny. Bogactwo i sławę przyniosło mu skomponowanie niezliczonej liczby przebojów (podobno jest autorem ponad 1500 piosenek). Pośród nich jest też i "White Christmas". Któż wie, że największy przebój supermarketów, grany całe tygodnie dla umilenia "magii świątecznych zakupów", robionych pod pretekstem Bożego Narodzenia, napisał Żyd i mason?

Jazz. Książka z płytami. Mistrzowie saksofonu w fotografii (kilkaset zdjęć!) i na 4 płytach CD. 

The Astor Quartet (Gidon Kremer - violin, Per Arne Glorvigen - bandoneon, Vadim Sakharow - piano, Alois Posch - double bass) with guest artists (Odair Assad - guitar, Sergio Assad - guitar, Milva - vocals, Gaetano Veloso - narrator on El Tango).

Czterej panowie spotkali się dwa razy (10 i 11 czerwca 2007 roku) w klubie "Yoshi", pograli sobie dla publiczności i nagrali płytę. Płyta kolorowa i jasna (nie tylko okładka). 

Branford Marsalis Quartet, Metamorphosen: własny zespół, własna muzyka i własna produkcja. Boh trojcu lubit.

Basia Trzetrzelewska na swojej czwartej płycie (wydanie, oprócz płyty CD, zawiera płytę DVD).