Filozofia, socjologia, psychologia, religia...

Kolejny geniusz (we własnej ocenie oczywiście), który w imię "wyzwolenia ludzkości" położył podwaliny pod cywilizacją śmierci. Tym się różni od podobnych wyzwolicieli, że - dla żartu chyba - nazwał swoją filozofię "pozytywną". 

Jaśnie oświecony (z przyrodzenia i z przeżytej iluminacji) snuje wspomnienia. 

Zabytek! Wydanie drugiego obiegu, albo - jak wtedy mówiono - podziemne.

Podstawowe założenia taoizmu wysnute z historii „Kubusia Puchatka”.

O sprawach fizyki bez języka fizyka i matematyka.

Znaczy się „Czy dziki jest rzeczywiście dziki?”

Zagadnienia filozofii, wybrane według kryterium Russela – czyli by o danej  kwestii mógł napisać coś dodatniego i konstruktywnego.

XIII - wieczny filozof, prekursor przekonania o matematyczno - empirycznym fundamencie nauki. Przy okazji twórca teorii szkieł wypukłych (przewidział wynalezienie soczewek, mikroskopu i teleskopu), reformator kalendarza...  

Oksfordzki naukowiec i filozof. Franciszkanin. Czym byłaby nauka, gdyby nie średniowieczne uniwersytety? Czym byłaby nauka, gdyby nie franciszkanie, którzy założyli uniwersytet w Oksfordzie? Czym byłaby nauka, gdyby nie niezliczone tysiące ludzi głębokiej wiary, którzy, w ożywionym Duchem zachwycie nad Bożym Dziełem, poświęcili życie poznawaniu prawdy? I czemu służy nauka, jeśli przestaje jej świecić dobro i prawda, a zaczyna nią rządzić pycha, próżność i chciwość?

Sławni ludzie i celebryci PRL-u (wtedy mówiło się "intelektualiści", ale częściej "inteligencja pracująca", "inteligencja twórcza" lub "ludzie kultury i sztuki") i książki w ich życiu. Czy lepiej: ich życie w książkach. No, przecież ostatecznie gdzieś musiało być...

Podtytuł: "Podręcznik dla humanistów". Książka dla wszystkich, którzy interesują się logiką, językiem, prawdą. 

Encyklika Caritas in veritate Ojca Świętego Benedykta XVI do biskupów, prezbiterów i diakonów do osób konsekrowanych i wszystkich wiernych świeckich o integralnym rozwoju ludzkim w miłości i prawdzie. Oto cały tytuł.

Cytaty zaczerpnięte z różnych tekstów i wypowiedzi "Papieża Emeryta" (ale pochodzące z czasów jeszcze przed-emerytalnych) i przypisane do każdego dnia roku. Książka bez imprimatur. No właśnie, dlaczego? Przecież chyba nie ze względu na "niekatechetyczność" owych myśli? Czy może dlatego, że się nie chciało o to starać? Ciekawa rzecz z tym odwracaniem się od tradycji, z tym zanikaniem imprimatur w części XXI-wiecznych religijnych publikacji i wydawnictw. Część Kościoła uznała, że istotą wiary jest tej wiary "nowoczesność" (?), czyli ufa bardziej jakiejś "reformie" (jakiej? czyjej? której?) niż własnej tradycji. Czy dziwne, zatem, że ta część Kościoła - usuwając swoją tradycję - sama również zanika?

Wybór krótkich cytatów z tekstów, które wygłosił, bądź opublikował Benedykt XVI w pierwszym roku swojego pontyfikatu (kwiecień 2005 - marzec 2006). Książeczka jest spolszczeniem włoskiego wydawnictwa.

Skoro mamy w Antykwariacie Sapira musimy mieć i Whorfa. W zasadzie powinniśmy ich sprzedawać w pakiecie: oddzieleni to jakby rozłączyć w celach handlowych Piękną i Bestię, Flipa i Flapa, Rymskiego i Korsakowa...

Berkeley, duchowny anglikański, przekonuje, że jedynym dostępnym nam światem są nasze własne postrzeżenia. Zwracam uwagę czytającego te słowa - postrzegającego je podmiotu - że zakupiona książka trafi niewątpliwie do rąk nabywcy i będzie można ja postrzegać w procesie czytania. 

W idealnym świecie Nauka jest dzieckiem Rozumu, więc jej rodzeństwem jest Prawda, Dobro i Piękno. W świecie realnym, gdzie nie ma Rozumu, a są tylko ludzie ze swoimi "rozumami", nauka jest tworem tych zwykłych ludzi. I jak każdy ludzki twór nosi na sobie piętno wszystkich ludzkich grzechów: pychy, próżności, chciwości, lenistwa,... . I jak każdy ludzki twór równie dobrze prowadzić może do dobra jak i do zła. Bardzo pouczająca książka - powinna być lekturą obowiązkową dla wszystkich, którym się zdaje, że w nauce znajdą lekarstwo na ludzkie nieszczęście, że nauka to panaceum na wszelkie zło, a naukowcy to czyści kapłani dobra i bezinteresowni czarodzieje. Aż dziw jak wielu ludzi szanujących i wielbiących siebie samych za własny rozsądek wierzy w ten "zabobon" (jak to określił O. Bocheński).

O tajemnicach historii, które próbuje wyjaśnić archeologia, przy okazji dostarczając nowych zagadek.

Na okładce wyrywanie serca z żyjącej ofiary, biesiada ludożerców,... dla wszystkich zainteresowanych kulturą prekolumbijską praca XVI-wiecznego franciszkanina, pioniera antropologii, stanowi dzieło podstawowe - ucztę duchową.

Tytuł jest wspaniały: "Moralność jest dla ludzi". A dla kogo była? Dla sosen szumiących na gór szczycie? Dla "pieseczków i koteczków"? Dla "lwa ryczącego i patrzącego kogo pożreć"? Książka jest owocem "posoborowej odnowy", czyli - jak głosi podtytuł - zawarta jest w książce "etyka chrześcijańskiego personalizmu". Egzystencjalizm, personalizm i na okrasę "chrześcijaństwo". Tak rodziła się w Kościele "nowa tradycja": "stara etyka" była zła, bo "była oparta na sztywnych zasadach formalizmu i legalizmu". No to wreszcie będzie nowa, nowoczesna, i będzie dobra, bo nie będzie "oparta na sztywnych zasadach", tylko "będzie zgodna ze współczesną koncepcją człowieka jako osoby obdarzonej wolnością i godnością" (cytat sugeruje, że Bóg - dając przykazania - nie dostrzegał "wolności i godności człowieka", ale mniejsza z tym, na szczęście są na świecie nowocześni, światli filozofowie). A nie można by tak od razu: raz a dobrze, czyli w ogóle bez zasad, nawet "niesztywnych"? Po co "Nie będziesz miał...", itd. i po co "nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię", i po co "bądź miłościw mnie grzesznemu". Nowoczesnemu, wolnemu człowiekowi, niech wystarczy jedna zasada, jedno przykazanie: "róbta co chceta!". I wolność rządzi, kurde!