Filmy

Wydawca napisał na pudełku: "Legendarny film political fiction". Reklamy zawsze przesadzają: "political" może i tak, ale czy "fiction"? 

"Zerwane zaręczyny". Ba, żeby tylko tyle! Ale tam gdzie pojawia się Poirot nie kończy się na kłopotach miłosnych. Morderstwo gwarantowane. I żeby tylko jedno...

Julia Roberts + Richard Gere. Cóż innego jak nie „Pretty woman”?

Fabryka śmiechu Myszki Mickey to dziewięć filmów z Myszką w roli głównej.

Szperanie po zakamarkach najsłynniejszego bodaj wraku. Jednych rozpiera ciekawość, innych oburza brak szacunku dla ofiar katastrofy, dla pasażerów, dla których zatopiony statek stał się grobem. A show-biznes zaciera ręce i liczy wpływy z kolejnego filmu. Na niczym się tak nie zarabia, jak na słynnych katastrofach: gdyby "Titanic" zakończył żywot tak, jak jego bliźniacy, to kogo by to interesowało? Bo kto wie dzisiaj o "Olympic'u", czy o "Gigantic'u" (po katastrofie "Titanica" przemianowany na "Britannic'a")? I kogo obchodzi los statku, który po służbie idzie na żyletki? 

MIB, czyli facetów w czerni, na kasecie można oglądać i nie trzeba czytać (lektor - to ważne oczywiście tylko dla osób, które nie posługują się biegle językiem oryginału). Jak zauważył pewien miłośnik kina filmy w zasadzie powinno się oglądać, nie czytać.

Lucyna Winnicka (prywatnie żona reżysera), Gustaw Holoubek, Wiesław Gołas (nie związani rodzinnie z reżyserem) w "polskim filmie psychologicznym", który miał premierę w 1969 roku. Film wydany w serii "Klasyka kina polskiego", bo wszystko co stare zwykło się nazywać "klasycznym". A przekorny przyjaciel Antykwariatu uważa, że jest to surrealistyczna komedia. Niewątpliwie film polski według kryteriów inżyniera Mamonia. 

Historyczny rarytas i jednocześnie ciekawostka z PRL-u: "Polak potrafi", ale w wersji prywatnej, nie państwowotwórczej. Oto jeden z przykładów (jakże licznych) jak wykorzystywano dostępne środki (państwowe) do budowania dobrobytu (osobistego). Na kasecie bowiem (na której nie ma żadnych informacji, ani kto, ani kiedy, ani gdzie ją wyprodukował) nagrany jest film w wersji, w jakiej był wyświetlany w polskich kinach w latach 60-tych XX wieku. Film Disneya jest zatem opracowany i udźwiękowiony w Studiu Opracowań Filmów w Łodzi (jedyna informacja dostępna na kasecie), czyli z dubbingiem pierwszym, innym niż ten, jaki pojawił się na oficjalnych kasetach i płytach DVD w latach 90-tych. Inni aktorzy, ale jakość ich gry doskonała, czego dowodem jest to, że późniejszy dubbing był w zasadzie naśladownictwem tego pierwszego nagrania. I choć jakość pracy polskich aktorów jest bardzo dobra, to nie można już tego powiedzieć o jakości obrazu, która odbiega zdecydowanie od standardów cyfrowych. Ale wyjątkowość kopii nie bierze się z jej jakości technicznej ale z jej wartości historycznej, z jej pierwotnej wersji dubbingowej. Prawdopodobnie na tej kasecie (ciekawe ile egzemplarzy przetrwało do naszych czasów?) zachował się jedyny zapis pierwszej polskiej, kinowej wersji językowej.

Porwanie (czyli toynapping).

Uroda, wdzięk i majątek - piękny i bogaty. Władza i pieniądze, pieniądze i władza. Bohater ma jedno i drugie, choć oczywiście jest przekonany, że ma za mało, zdecydowanie za mało. Ale to, co już ma daje mu poczucie, że jest poza i ponad prawem, że jest poza dobrem i złem. Popularność, którą się cieszy i adoracja, którą jest otoczony (jako bogacz musi być celebrytą), sprawiają, że staje się swoim własnym bogiem. Oto iluzja, jaką ogłupia pan tego świata - wszak jest to pan kłamstwa. "Pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: 'Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon wszystko będzie Twoje'. Jest pokłon i... w bogatych dekoracjach bohater odbija się od ściany do ściany jak piłeczka pingpongowa. Miała być "potęga" i "wspaniałość", a jest piramida kłamstw, oszustw, manipulacji, dla których jest zawsze jakieś usprawiedliwienie. Wszyscy oszukują wszystkich, nawet policja fałszuje dowody... Richard Gere oczywiście czaruje po mistrzowsku: i jako bohater i jako aktor.

Polski film o miłości do filmu w ogóle. Słynny z "momentów z Kasią Figurą". Hic transit gloria mundi.

Wydanie z serii, która łączy omówienia lektur szkolnych z filmami nakręconymi na ich podstawie. Opracowanie, choć towarzyszy "normalnemu" filmowi, przeznaczone jest dla młodzieży (dokładnie dla "młodzieży uczącej się", jak ogłasza wydawca, ale przecież nie ma u nas innej, chyba, że o czymś nie wiemy, ale to już zupełnie inna historia o czym wie światły wydawca, a o czym wie szary człowiek). Film w 1967 roku był nominowany do Oscara.

Eksponat ze zbioru pod hasłem "Co by tu jeszcze spieprzyć, panowie?", ale eksponat wyjątkowy, bo za rzeczoną dewastację odpowiada sam twórca dzieła pierwotnie całkiem udanego. Dlaczego Wajda Andrzej, " nasz narodowy reżyser" i "wieszcz kamery" postanowił film kinowy przerobić tak, by pozbawić go dramatyzmu, płynności, a nawet sensu wersji oryginalnej to chyba na zawsze pozostanie zagadką. Kinowy film z 1974 roku był filmem; "nowa wersja" z 2000 roku jest chaotycznym zlepkiem scen i scenek, jakąś hybrydą skleconą ze scen z obrazu kinowego i z serialu telewizyjnego (który w zasadzie był już zupełnym nieporozumieniem). Bez względu na wierność powieści film Wajdy był filmem, a to znaczy, że z dramatycznym sensem opowiadał pewną historię. "Nowa wersja" sens straciła i właściwie nie wiadomo, o czym jest cała opowieść, tak wiele w niej wątków o różnej wartości artystycznej i fabularnej. W porównaniu z wersją kinową "nowa wersja" może mieć jedynie walor historyczny.

Val Kilmer - człowiek o setkach twarzy - ratuje demokrację rosyjską, światowy pokój i ukochaną, dzięki czemu uratowana Rosja i ludzkość będą mogły korzystać do woli z energii produkowanej (przez ukochaną) w sposób nieograniczony z wody i znów w Moskwie będzie ciepło.

Nazwiska przyciągające do kin (Patricia Kaas, Jeremy Irons, Claude Lelouch oraz gwiazda - 'seksbomba' jak mówiono i pisano w latach jej największej sławy - Claudia Cardinale). Watek romansowy spleciony z wątkiem sensacyjnym, w orientalnych dekoracjach i z towarzyszeniem przebojowej, nastrojowej muzyki. Główni bohaterowie opowieści: dżentelmen włamywacz i "poszukująca sensu życia" urocza piosenkarka. W sumie zgrabne kino rozrywkowe - jakie to proste...

Przebojowa animacja, ale nie z fabryki Disney'a, tylko z Twentieth Century Fox.

Sam Peckinpah tym filmem rozpoczyna swoją własną opowieść o Dzikim Zachodzie.

Gangsterski Honk Kong, czyli oprócz strzelania dużo skakania, machania rękami i kopania. A w centrum wszystkiego Jackie Chan, który, jako szef chińskiej mafii, chce zawrócić - urokiem osobistym i choreografią - bezwzględnych karateków z drogi zła. Na dokładkę wątek romantyczny. Jednym słowem chińska, gangsterska komedia romantyczna.

Podtytuł: Diabeł w szpilkach. Film o świecie mody, czyli o świecie, w którym ubranie i wygląd są jedynym ważnym tematem. "Fascynacja modą jest obowiązkiem". Szmatki, szminki i gadżety. Moda i pieniądze. Bo to jest też film o ludziach, którzy zrobią wszystko, by mieć pieniędzy więcej, coraz więcej. Pieniądz jest panem tego świata, więc pieniądz daje władzę: bezkarność w pomiataniu biedniejszymi, gorzej ubranymi, z gorszymi gadżetami. Chciwość i strach, pożądanie i przerażenie, pycha i depresja. Wszyscy boją się wszystkich, wszystkiego i o wszystko. Odpychający ponury, choć kolorowy, świat. Ale jakie wydumane uzasadnienia i pretensjonalne filozoficzne usprawiedliwienia. Wystarczy parę minut i kilka min, by z normalnej dziewczyny zrobić zagonione, zastraszone stworzenie. Czy normalne, ludzkie zachowania, są możliwe w tym świecie? Jaką cenę trzeba zapłacić za życie w świecie bez miłości, bez przyjaźni, bez lojalności? Czy marzenie o wolności można zrealizować w świecie totalnego zniewolenia? Film bardzo łagodnie portretuje świat haute couture, więc kluczowa decyzja bohaterki wygląda raczej na kaprys, ale... no właśnie! Jako to jest decyzja? Cóż, to trzeba już samemu zobaczyć.

Wydawca zachęca: "The romantic comedy that sparkles like diamonds." Nie sposób się oprzeć.